Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Als voormalig magnetiseur was ik altijd geïnteresseerd in wat hij vond van wat hij als eerste noemende: elektromagnetische kracht. Want in alles wat bestaat vinden we deze kracht terug. Ook in onze duiven. Vele wetenschappers zijn al druk bezig geweest om dit euvel te zien en begrijpen, maar tot nu toe is het nog niet gelukt om uit te leggen hoe een duif van Parijs zijn thuishok weet te bereiken. Is dat dan belangrijk? Nou, nee, ik vind persoonlijk niet. Wat ik wel belangrijk vind is de toegevoegde waarde van elektromagnetisme op de gezondheid van de onze duiven. Daarom heb ik me voorgenomen om hier een klein aantal korte artikelen over te schrijven.

Punt 1

Licht, geluid, stroom en digitale communicatie, allemaal vormen ze 1 grote elektromagnetische ordening, die zich voortbewegen in krachtgolven. Die als het ware stuk slaan op alle vaste materie die ze tegenkomen.

Punt 2

Een duivenei onder een broedende duif, ontkomt niet aan de elektromagnetische krachtgolven, zoals die door Faraday zijn ontdekt.

Punt 3

Een eenmaal uit het ei gekropen duivenkuiken, zal op zijn eigen manier moeten zien om te gaan met deze krachtgolven, die hem vanaf het eerste moment parten spelen, want innerlijk zal het duivenkuiken een vorm van tegenkrachtgolf moeten zien te ontwikkelen.

Punt 4

Mocht een duivenkuiken dit niet goed kunnen, dan zal het of doodgaan of slecht en ziekelijk opgroeien. Maar om dat wij melkers niet dom zijn maken we gebruik van een gezonde graan en zadenmengeling en soms ook bijproducten. Komt het bijna niet meer voor dat onze duivenkuikens niet gezond en kwiek opgroeien tot volwassen duiven. Die blijkbaar kunnen bogen op 1 heel bijzondere overlevingskwaliteit. Namelijk, het steeds kunnen terugvinden van de plek waar ze optimaal te eten en drinken hebben.

E-coli en elektromagnetische krachtgolven

De gezondheid van onze eenmaal buiten vliegende jonge duiven is de laatste jaren steeds meer onder druk komen te staan. We zien een adeno en e-coli aanval, als een van de meest gevreesde jonge duivenziektes, waardoor velen jaarlijks een kwart of meer teloor zien gaan. Naast de hoge aantallen verliezen door de kromsnavel is het een jaarlijks terugkerende gesel voor iedere liefhebber. Vandaar, dat ik hiermee mijn serie artikelen ben begonnen.

Ik heb al hierboven onder punt 1 geschreven, dat elektromagnetische krachtgolven, zich stuk slaan op alle vaste materie die ze tegenkomen. Maar wat ik nog niet heb geschreven is dat de colibacterie óók ergens in zichzelf een elektromagnetische krachtgolf is. Die je niet met een metertje kunt meten. Of het moet zijn in zijn groei- ontwikkeling. En dat doen de dierenartsen voor ons als mestonderzoek doen. Want de colibacterie zit nu eenmaal in elke duif, maar is pas schadelijk wanneer de zogeheten populatie te groot is. Dan verstopt het van alles en bevuilt de duif met zijn ontlasting. Hetzelfde gaat op voor gisten en schimmels, ook die kunnen schadelijk zijn bij een plotselinge uitbraak. Dit terzijde.

Om een te grote populatie colibacteriën terug te dringen naar een gezond en aanvaardbaar niveau, kunnen onze gespecialiseerde dierenartsen teruggrijpen op zeer zware medicijnen. Maar zoals we allemaal weten is dit niet zomaar meer toegestaan; het moet allemaal enigszins worden teruggedrongen, volgens de overheid. Want de volksgezondheid staat blijkbaar op het spel, als we met zijn allen teveel antibiotica medicijnen blijven inzetten. En om misschien een bijdrage hieraan te kunnen leveren is het mijn inziens niet onverstandig om naar redelijke alternatieven te zoeken in de natuur.

Tegen golfbeweging  

En om dat ik niet objectief kan meten wat de golfkracht is die een colibacterie door de darmen van onze jonge duiven jagen, moet ik me laten inspireren door mijn eigen kennis als voormalig magnetiseur. Vandaar, dat ik onder punt 2 al heb geschreven dat een duivenei niet onder de elektromagnetische krachtgolven uitkomt. Ik bedoel, de kalkschaal moet van zeer goede kwaliteit zijn, want kalkzouten als calcium, zijn naar mijn inzicht de enige die elektromagnetische krachtgolven doorlaten stralen. Behalve op die plekken waar aan de binnenkant van het ei de embryo zich vast heeft gekleefd. Je kunt dit al na enkele dagen zien bij het tegen het licht houden ervan. Dat zien je een soort spinnenweb van bloeddraden met een kern, die zich heeft afgezet tegen de binnenkant. Nou, op die plekken kunnen de elektromagnetische krachtgolven het bevruchte ei binnenkomen. Dus, helemaal zonder kan het niet, want de embryo heeft deze golven nodig om een tegen golfbeweging te kunnen aanmaken.

Kortom, in een duivenei komt uit het eiwit een embryo tot ontwikkeling, die op kleine schaal gebruik maakt van de van buitenaf komende elektromagnetische golfkrachten. Om dat het een krachtige tegen golfbeweging wil realiseren. Feitelijk, botsen hier twee elektromagnetische golven om hiertussen een derde golfbeweging te forceren, waarop de embryo uitgroeit tot een gezond duivenkuiken. Die ook krachtig genoeg is om door de eischaal heen te pikken.

Rob van Hove, Nieuw Scheemda.