In 3 jaar naar de top van provincie Antwerpen:
Comb. Maegh & A.S. in Rijkevorsel
Het Belgische Kempengemeente Rijkevorsel telt heden ten dage 10.500 inwoners, precies 10 x zoveel als er in 1806 werden geteld. Behalve het eigenlijke dorp Rijkevorsel, vallen ook de gehuchten St. Jozef, Achtel, Gammel en Keirschot onder de gemeente. De streek rond deze gemeente is al heel lang bewoond. In 730 wordt gesproken over Furglarus, een nederzetting die door de Frankische koning Pepijn aan St. Willibrord wordt geschonken. De naam werd in de loop der eeuwen nogal eens gewijzigd: in 1200 wordt nog gesproken over Forsela, een halve eeuw later over Vorschele en in 1450 over Rikenvorsele en deze laatste benaming wordt uiteindelijk Rijkevorsel. Het Rijkevorsel van thans is een typische plattelsandsgemeente: 70% van de grond is bouwgrond (akkers, weilanden enz.), 6% is bosgrond en op 15% is sprake van bebouwing, dus huizen, kerken, scholen en andere gebouwen.
Voor mijn reportage moet ik vandaag in het gehucht St. Jozef zijn, waar aan de Stevennekens de 2 ongehuwde broers Victor en Willy Maegh wonen. Op dit adres wonen ze pas 7 jaar; ervoor woonden ze zo" n 400 meter verderop, waar zij in navolging van hun vader een café uitbaatten, dat tevens als duivenlokaal diende. Om verzekerd te zijn van de klandizie van de duivenmelkers werd vader Maegh zelf ook duivenliefhebber en na zijn overlijden werden het café en de sport door Victor en Willy voortgezet.
Victor vertelt op humoristische wijze, dat zo" n 30 jaar geleden het echtpaar Patricia Paay en Adam Curry een flink stuk grond naast hun café kochten en daarop een schitterend huis bouwden, terwijl ze ook een prachtige tuin met een grote vijver lieten aanleggen. In die vijver werden door hen allerlei vissen uitgezet. De broers Maegh werden, gemoedelijk als ze zijn, al gauw goed bevriend met het beroemde echtpaar, dat vanwege optredens vaak afwezig was. Als dat laatste het geval was hielden Victor en Willy een oogje in het zeil en ze keken dan steeds met groot verlangen naar die vijver. Op een bepaald moment trok Victor de stoute schoenen aan en vroeg aan Adam of hij eens in die vijver mocht vissen, wat tot zijn verbazing meteen werd toegestaan. Als de Curry" s weer eens langere tijd weg moesten, lieten ze de poort tussen hun woongebied en de tuin van de 2 broers gewoon open, zodat die ook konden vissen als zij er niet waren. " Er heeft zich daar wat afgespeeld" , zegt Victor een beetje geheimzinnig en met een brede glimlach op zijn gezicht. En hij vervolgt met: " Op een gegeven moment bleek het huis ineens leeg te staan! Wat de aanleiding daarvoor was weet ik niet, maar Patricia en Adam hebben we nooit terug gezien" .
Na dit zijpad bewandeld te hebben, verleggen we de inhoud van het gesprek maar gauw naar ons eigenlijke doel: de wijze waarop bij hen de duivensport is geëvolueerd.
Het begin en de herstart
Zoals gezegd namen Victor (72 jaar oud) en de 5 jaar jongere Willy bij vaders overlijden diens duiven over, maar ze bereikten nooit een hoog niveau. Naar de reden hoef ik niet te vragen, want Victor (duidelijk de woordvoerder van de broers) zegt het ronduit: " In het café werd flink over de duiven en de duivensport gepraat en wij geloofden zowat alles wat er door liefhebbers werd verteld. Op een gegeven moment hadden we een complete apotheek in huis, maar de duiven konden geen prijs winnen! Alle mogelijke merken en soorten voer hebben we aangesleept en nog meer bijproducten, maar niets hielp ons verder in de sport. Zo" n zeven jaar geleden hebben we het café van de hand gedaan en zijn we naar het huidige adres verhuisd, waar we meteen verder konden met de duivensport, want de vorige bewoner was ook liefhebber en die had op de huidige tuinhokken prima gepresteerd. Toen wij er onze eigen duiven op zetten, konden wij die prestaties echter in de verste verte niet benaderen. Dat veranderde pas toen onze huidige compagnon in beeld kwam" .
Genoemde compagnon was niemand minder dan Ad Schaerlaeckens, die niet alleen graag met duiven speelt maar ook van fietsen houdt. Iedere week trekt hij er wel een dagje met de fiets op uit en dan gaat het meestal richting België. Liefst combineert hij dan zijn 2 grote hobby" s en fietst naar een andere liefhebber of naar een duivenlokaal. In die laatste kwam hij meestal precies aan komt als er werd ingekorfd of als de klokken na de vlucht werden binnen gebracht. Zo kwam hij ook herhaaldelijk in het duivenlokaal van St. Jozef en leerde daar de kasteleins goed kennen. Nadat deze naar hun huidige woning waren verhuisd, troffen ze elkaar nog regelmatig bij het binnen brengen van de constateurs.
Het is algemeen bekend dat Ad Schaerlaeckens over bepaalde facetten van de duivensport een heel eigen mening heeft. Bovendien heeft hij bepaalde ontwikkelingen in de Nederlandse duivensport opgemerkt waar hij niet achter kan staan. Denk daarbij bijv. over het teloor gaan van nationaal Orleans voor jonge duiven en de overtuiging van " de geleerden, dat er meer jonge duiven worden verspeeld naarmate de af te leggen afstand toeneemt." . Bovendien betreurt hij het zeer dat er de laatste jaren praktisch niet meer gepould wordt, want voor hem horen duivensport en poulen bij elkaar zoals Baarle bij Nassau hoort… Hij deed de ervaring op, dat in de Belgische Kempen nog wel aardig op de duiven gegokt wordt en omdat niemand graag zijn gezette centjes kwijt raakt, doet elke liefhebber er zijn uiterste best om zich met één of meer duiven in de kop van de uitslag te nestelen. In die zin had hij eigenlijk medelijden met Victor en Willy Maegh, voor wie hij veel sympathie voelde.
Toen de broers Maegh Ad regelmatig aanschoten om te weten te komen wat ze nou eigenlijk allemaal fout deden, kwam Ad met het voorstel om hun duiven eens te komen bekijken en te selecteren. De afspraak werd gemaakt en Victor en Willy waren eigenlijk meteen duivenliefhebber af! Praktisch geen enkele van hun duiven werd door Ad waard geacht om doorgehouden te worden! In een tweede gesprek werden echter een aantal afspraken gemaakt over de manier waarop ze een combinatie zouden vormen. Als columnist van o.a. " De Duif" moest Ad nu spitsroeden gaan lopen, want " Awel, zunne, ge kunt het wel mooi schrijve, mar un Hollaander zal in België nooit met de beste mee kunnen !" was de algemene gedachte.
Korte tijd daarvoor, in het voorjaar van 2006, stierf Ad" s Nederlandse compagnon Tim Heeren en omdat er door de allergie van zijn vrouw niet aan het thuis met duiven gespeeld kon worden. kwam de combinatie met de broers Maegh snel tot stand. Ad trok begin 2006 met een hele ronde jonge duiven, die hij in Baarle Nassau had gekweekt, naar Rijkevorsel en die werd er in een aparte afdeling ondergebracht. Op de afdeling ernaast zaten toen al 30 jongen van een heel bekend Belgisch tophok, waarvan ik beloofd heb de naam niet te zullen noemen. Al op de eerste africhtingen werden die duiven met grote naam echter op afstand gevlogen door de Hollandse duiven. “Denk nou maar niet, niet dat het op de wedvluchten ook zo zal zijn" , werd Ad ingeprent, maar die werd daar niet koud of warm van. De eerste wedvlucht kwam en…….. nu werden de " Hollanders" op grote achterstand gezet! Tegen Victor en Willy werd gezegd: " Die Hollandse trainer zul je gauw de laan uitsturen, zunne!" , maar die behielden het vertrouwen in Ad. Die had toen al ontdekt dat die jonkies niet in orde waren; hij nam zijn maatregelen en zag de conditie iedere dag verbeteren. Alle volgende vluchten vlogen de Hollandse duifjes hun Belgische tegenstrevers op een hoopje!
Dat eerste jaar werd er voor gekozen om met de jonge duiven alleen vanuit Noyon te vliegen en de resultaten waren effenaf terribel: meteen algemeen kampioen jonge duiven maar daarnaast ook eerste op de onderdelen eerst getekende en de 2 en 4 eerst getekende duiven! Over zoveel " geluk" raakte men daar niet uitgepraat… Toen na het vliegseizoen de balans in Rijkevorsel werd opgemaakt, stuitte men meteen op een groot probleem: bij de 9 beste jonge duiven bleken 8 duivinnen te zitten! De oplossing van het probleem was voor Ad eigenlijk heel eenvoudig, maar deed de broers Maegh toch wat verschieten: " Dan spelen we volgend jaar alleen met duivinnen!" luidde de mening van Ad en de broers (die beloofd hadden alle plannen van Ad nauwgezet op te zullen volgen) legden zich daarbij neer.
Ook de volgende jaren kwamen er steeds duiven uit Baarle Nassau naar Rijkevorsel, maar toch kregen de broers Maegh een volgende schrikaanval, toen Ad vóór de eerste vlucht hen vroeg waar ze zouden gaan inkorven: in Rijkevorsel zelf of in het lokaal van " De Padvinders" in St. Job in " t Goor. De broers keken Ad niet begrijpend aan, maar die zei: " Als je met de beste mee wilt komen, moet je de zwaarste concurrentie opzoeken!" Dat jaar werd dus door Victor naar St. Job gereden, waar de elite van de Kempische dui vensport elkaar partij geeft. Denk daarbij aan mannen als Eric Berckmoes, Jos Vercammen, André Roodhooft, Luc Geerinckx, Linda en Michel Baertsoen en meer liefhebbers van dat formaat. Resultaat? 1e, 3e en 4e kampioen jaarlingen!
Een andere afspraak die bij het aangaan van de combinatie werd gemaakt, was dat zwager Roger de Vrij (70 jaar oud) de algehele verzorging op zich zou nemen, terwijl de broers alleen de hokken zuiver zouden houden. Roger werkt al die tijd volgens de richtlijnen die Ad heeft opgesteld. Aanvankelijk was Ad daar bepaald sceptisch over omdat Roger geen enkele ervaring had met de praktische duivensport. “Die scepsis bleek mijn grootste vergissing te zijn" , zegt Ad nu. " Want ik had geen betere verzorger dan Roger aan kunnen trekken. Hij doet precies wat ik zeg en brengt mij bij ieder bezoek verslag uit van zijn ervaringen. Ik kan me dus blindelings op hem verlaten!"
.
In 2007 werd dus met 8 duivinnen op weduwschap gespeeld en opnieuw was Noyon het doelwit en St. Job de uitvalsbasis. Resultaat? 1e algemeen kampioen jaarlingen van Noyon met bovendien de 1e, 3e en 4e asduif van Noyon! Het prijspercentage was ongekend hoog, want verschillende keren werd 8 op 8 gepakt (is in België iets gemakkelijker dan in Nederland omdat de prijsverhouding er 1 : 3 is). Bovendien hadden de jonge duiven prima gepresteerd op de halve fondvluchten, waarvoor ze gespeeld werden in het samenspel van Union Antwerpen en het Zuid Antwerps Verbond. De broers waren in de wolken, maar Ad was nog niet tevreden, want zijn doelstelling was om de sterkste te worden op halve fond en kleine fond. De prestaties zorgden ervoor dat A.S. hét onderwerp van gesprek was in de duivenmiddens, maar na de selectie van oude en jonge duiven bleven er 12vliegkoppels over waarvan aangenomen werd dat ze daarvoor voldoende in hun mars hadden en ze dienden dat weer op totaal weduwschap te bewijzen. Pas in 2009 werd aan de halve fondvluchten deelgenomen in het al genoemde samenspel Union – ZAV. Welnu, in 2008 slaagden ze met vlag en wimpel voor dat examen, zodat na strenge selectie een ploeg van 18 vliegkoppels voor het jaar 2009 kon worden geformeerd.
Kweek en spel in 2009
Op 1 december 2008 werden op het kweekhok 39 koppels samen gezet: 25 koppels voor de kweek en 14 voedsterkoppels. Meen niet dat die 25 koppels allemaal kweekkoppel konden worden genoemd; in veruit de meeste gevallen ging het om proefkoppelingen en slechts van enkele koppels werd verwacht dat ze prima jongen zouden geven. Van de beste koppels werden de eitjes onder de voedsterduiven gelegd, zodat ze meteen aan een tweede nest konden gaan werken. Na het spenen van de jongen werden de voedsterduiven opgeruimd op op non-actief gesteld.
De vliegduiven werden pas begin februari gekoppeld en toen hun jongen ongeveer 14 dagen oud waren, gingen die met de duivinnen naar hun eigen afdeling. Na het spenen werden de vliegduiven niet herkoppeld, maar vanaf half maart werd wel begonnen met het opleren en werden ze bekend gemaakt met het te volgen systeem, wat door Ad wordt aangeduid als het conditioneren van de duiven. Vóór elke inkorving kwamen de partners korte tijd samen en na thuiskomst duurde dat samenzijn iets langer. Zo werden ze 2 keer op een afstand van 25 km gelost en daarna gingen ze met de vereniging naar Quievrain als portduif. Hierna volgden 3 wedvluchten op Noyon en vanaf het eerste weekend van mei stond de halve fond op het programma.
" Om aan topduiven te komen moet men het hele jaar selecteren" , is het uitgangspunt van Ad Schaerlaeckens. Een duif die 3 weken achter elkaar mist, krijgt hier geen nieuwe kans meer. Er wordt niet meer mee gespeeld en na de laatste vlucht worden ze weggedaan, maar zeker niet verkocht! Zodoende wordt het aantal ingezette duiven steeds minder en vaak ging Victor met een mandje met 2 duifjes erin naar St. Job….
De doffers trainen tweemaal per dag gedurende een uur: vanaf 07.00 en 17.00 uur, terwijl de duivinnen alleen " s morgens vanaf 11.00 uur trainen, want dat is een tijd dat er weinig andere duiven in de lucht zijn. Gedwongen trainingen kent men niet in Rijkevorsel en toch trainen die duiven om bang van te worden, zó lang en zó snel! Vooral dat laatste is van belang, want van die luie rondjes vliegen ze zich niet in de gewenste conditie, meent Ad.
Duiven die flink trainen en wekelijks een halve fondvlucht (meest Dourdan) moeten afleggen, moeten goed eten. Daarvoor gaan Victor en Willy naar Ronny van Tilburg in Zondereigen, dat bij de gemeente Baarle Hertog hoort; in het vliegseizoen neemt hij daar de weduwschapmengeling van de firma Van Robaeys mee. De weduwnaars krijgen hun portie in een potje in de eigen bak, terwijl de duivinnen uit een gezamenlijke voerbak eten. Naast de mengeling krijgen ze nog een beetje snoepzaad en dagelijks verse grit; meer gangen staan er hier niet op het menu!
Op de vloer van elke afdeling komt een laag maïskolven te liggen, die uitermate veel vocht opzuigen; er is moeilijk aan te komen omdat de meeste maïs nu eenmaal verhakseld wordt, maar Ad heeft zo zijn eigen leveranciers. Hierdoor blijft het dagelijks poetsen beperkt tot de nestbakken en de zitplaatsjes en die zitplaatsjes vervallen bij de duivinnen ook nog na enkele weken. Om te voorkomen dat die samen gaan lopen, worden ze dan de hele dag in hun bak opgesloten. Ze komen er alleen uit om te trainen en om gevoerd te worden.
Anders dan bij de meeste beoefenaars van het totale weduwschap, worden de duivinnen al daags vóór de inkorving bij de doffers gebracht en mogen daar dan enkele uren blijven, maar De volgende dag zien de partners elkaar niet meer, zodat ze dan rustig de mand in gaan.
Medische begeleiding
Bij het tot stand komen van de combinatie was de voornaamste eis van Ad, dat alle medicijnen en zogenaamd conditieverhogende middelen de vuilnisbak in zouden gaan. Het heeft hem heel wat tijd en overredingskracht gekost eer hij met name Victor zó ver kon krijgen. Vanaf het begin kregen de duiven alleen de verplichte jaarlijkse enting tegen paramyxo en in het najaar een kuur van 10 dagen met Parastop tegen paratyfus. O Oegen paramyxo en in het najaar een kuur van 10 dagen met Parastop tegen paratyfus.dicijnen de vuilisbak in zouden gaanuivinnenok in Baarle Nassau wordt al jarenlang niet meer gekuurd; bij een uitbraak van coli af adeno laat men daar de duiven gewoon uitzieken of ze worden geruimd. De gedachte daarachter is, dat door het jarenlang niet poetsen van de hokken de daarop aanwezige duiven een flinke immuniteit tegen allerlei ziekten hebben kunnen opbouwen en door de primaire selectie op een aangeboren gezondheid is deze als het ware erfelijk vastgelegd.
Spel met jonge duiven
In 2009 werd met 80 jonge duiven van start gegaan, die vanaf begin maart van 6 uur " s avonds tot de volgende morgen acht uur werden verduisterd. Eén week vóór de eerste hafovlucht (dus begin juni) werden de geslachten gescheiden en de duiven verder op de deur gespeeld. Vóór het begin van de vluchten werden ze goed opgeleerd tot een afstand van zo" n 25 kilometer en daarna gebeurde dat nog wekelijks daags voor de inkorving. In de afdelingen voor jonge duiven zijn op de vloer tegen het voorfront aan kleine hokjes gemaakt, die de hele week gesloten zijn, maar vóór de trainingsvlucht van donderdag open gaan, terwijl dan ook de tussendeur open gaat. Ook bij thuiskomst staan deze hokjes open, maar als de geslachten gescheiden worden gaan ze dicht tot de volgende trainingsvlucht. In principe wordt hier dus dezelfde methode gehanteerd als bij de oude vliegduiven, terwijl ze ook dezelfde voeding krijgen voorgeschoteld.
De provincie Antwerpen kende het afgelopen seizoen een enorme rampvlucht vanuit Ecouen, maar vreemd genoeg speelde de combinatie toen 13 prijzen op 17 duiven. Wel verspeelden zij een week later flink wat jonge duiven. Ook bij de jongen wordt het hele vliegseizoen geselecteerd op kwaliteit. Een jonge duif moet hier geen 4 weken achter elkaar missen, want dan is er voor zo" n duif hier geen toekomst meer.
De duiven
Op de hokken van de combinatie zitten eigenlijk alleen nog duiven die uit Ad" s hok in Baarle Nassau kwamen of uit zulke duiven werden gekweekt. Bij Ad moet men niet over een bepaald ras praten, want dat heeft hij niet. Wel heeft hij een aantal stamduiven en kweekt hij graag op een manier waardoor de lijnen daarvan worden gekruist met duiven van andere hokken. Elk jaar haalt Ad wel een aantal duiven bij liefhebbers die in Nederland bijna niemand kent, maar die hem door hun uitslagen zijn opgevallen. Met name de overgang naar de hafovluchten en die van de kleine fond bracht de noodzaak met zich mee, dat er duiven moesten komen die daarvoor bij uitstek geschikt bleken te zijn. De beste aanwinsten waren enkele duiven van Marcel Wouters uit Westmalle en een dochter en 2 zussen van de Olympiadeduif van Rudy Diels uit Beerse. De eerste werd in 2008 alg. kampioen kleine fond in St. Job en vorig jaar nog koning in Z.A.V. en koning Haf in St. Job, terwijl Rudi Diels in 2005 nog 2e algemeen prov. kampioen werd en tevens 4e kamp. snelheid oud en 1e kamp. fond jong, referenties die er zijn mogen, Ad wist dus wel waar hij voor de nodige versterkingen moest zijn!
De hokken
In de tuin bij de broers Maegh staan 2 hokken: één voor de vliegduiven van 25 meter en haaks daarop een hok met ren van in totaal 10 meter voor de kweekduiven. Het vlieghok beviel Ad eerst niet zo goed omdat het ondiep was, maar in de afgelopen jaren heeft hij ervaren dat ze toch prima waren. Op het vlieghok is vloerverwarming aangebracht, die alleen aan gezet wordt op vochtige, sombere dagen. De verluchting vindt er plaats via een open strook in de plafonds en de hokken kenmerken zich door een zeer hoog puntdak, waardoor er boven de koppen van de duiven een enorm reservoir met verse lucht zit.
Het is telkens weer opvallend te noemen, hoe men er in België voor waakt dat de duiven bij thuiskomst niet op het dak van het hok vallen, maar direct op de plank. Ze worden hier echter van jongs af voor geconditioneerd. Als de jongen voor het eerst buiten komen drijft Roger ze met een grote stok meteen weer naar binnen en dat herhaalt hij talloze malen. Als ze eenmaal opvliegen en rondjes gaan trekken, vallen ze aanvankelijk wel op de nok van het kweekhok, maar dan komt Roger weer met zijn stok en drijft ze naar binnen. Op een gegeven moment weten ze dan niet beter of ze moeten na de vlucht meteen op de klep vallen…
Uitslagen 2009
Ad Schaerlaeckens is een liefhebber die in het vliegseizoen wekelijks alle uitslagen die hij kan bemachtigen uitpluist en weet dus waarover hij praat, als hij zegt in 2009 geen enkel hok tegen te zijn gekomen met een even hoog prijspercentage als van de combinatie. Ten bewijze daarvan een serie uitslagen die behaald zijn in St. Job, het Mekka van de Belgische duivensport.
Dat. Losplaats mee a.pr.
1204 Noyon oud 4 3
1204 idem jaarl. 17 15 (1e met 3 minuten vooruit door 08-896)
1904 Noyon oud 2 2 (allebei aan de kop)
1904 idem jaarl. 16 11 (8 prijzen in de kop)
2604 Noyon oud 4 3
2604 idem jaarl. 17 14
0205 Etampes oud 4 3 (alle per tiental)
0205 idem jaarl. 16 14 (11 per tiental1)
0905 Etampes oud 4 4
0905 idem jaarl. 16 16 (13 per tiental)
2305 Bourges oud 1 1
2305 idem jaarl. 3 2 (beide per tiental)
0606 Ecouen jong 18 16
0606 Bourges oud 1 1 (3e van 361 d.)
1306 Dourdan jaarl 15 9
2006 Dourdan oud 2 2 (4 en 38 van 604 d.)
2006 idem jaarl. 15 12 (9 per tiental)
2706 Dourdan jaarl. 10 8 (6 per tiental)
0407 Dourdan jong 15 9
1107 Orleans jong 14 9
1807 Dourdan jaarl. 4 4
1807 idem jong 29 15
2507 Marne jong 30 20
0108 Dourdan jong 30 20
0808 Argenton jong 11 8
0808 Dourdan jong 20 14 (3, 8, 26,28, 34 3nz. Tegen 1.747 d.)
1508 Dourdan jong 15 12 (met o.a. 1e van 1.078 d.)
2208 Dourdan jong 12 9 (7, 14, 16 enz. van 806 d.)
2208 La Sout. Jong 9 7 (afstand 616 km!)
2908 Dourdan jong 12 11 (7, 8, 9 enz. tegen 546 d.)
0509 Gueret jong 8 6 (5 per tiental te beginnen met 1e)
Beste duiven
Op elk sterk spelend hok vindt men toch weer duiven die iets extra" s in huis hebben. Enkele van die extra duiven stel ik aan u voor. De eerste is " Super Tom" B08-6306786, welke een zoon is van het koppel " Tom" (uit " Super Leo" van Leo Heremans x " Beauty 2" van A.S.), die gekoppeld was met " Young Goudhaantje" (uit " Goudhaantje" dat van Rudi Diels kwam). " Tom" won achtereenvolgens 3, 3, 1 (3 minuten los vooruit), gevolgd door nog een aantal kopprijzen tot hij zich tegen het huis van Victor en Willy te pletter vloog…
" 2e Asduif Antwerpen" B08-6306772 werd zoals zijn naam zegt 2e asduif in " Union Antwerpen" . Hij komt uit " Laat Rijk 6" van het basishok in Baarle Nassau (uit de superkweker 96-2395856 met de NL02-1739791, die uit een broer van de " 144" en " 145" komt, die gekoppeld was met " New Sissi" ), gekoppeld aan " Arab Girl" , een dochter van de bekende " Home Alone" met een zus van de " 191" )
" 1e Asduif Antwerpen" B07-6109708 werd 1e asduif in het samenspel van Union Antwerpen met het Zuid Antwerps Verbond. Dit is weer een zoon van de superkweker NL98-2395856 (uit " Creilman" en een dochter van " Turbo Gaby" ) maar nu gekoppeld met " Sissi 706" , welke een dochter is van de " Gebroken Poot" van A.s. met een duivin van Maurice Haesendonckx.
In 2009 werden ook tussen de jonge duiven 2 extra duiven ontdekt. De eerste is " Belgian Super" N L09-1275502, die Ad naar Rijkevorsel bracht. Het is een duivin uit het koppel " Jonge Invincible" (uit " Invincible" met de 05-1490773, welke een zus is van de " 790" en " 791" ) x " Late roodband" 07-1905673 en dat is weer een dochter van " Home Alone" met een zus van de bekende " " Super 225" en " Super 226" . " Belgian Super" haalde 12 prijzen van evenveel vluchten en daarvan werden er 9 per tiental behaald!
Tenslotte sprong " Winner Guéret" B09-6345111 het meest in het oog met haar 5e nat. Guéret (afstand 615 km!). Zij komt uit " Halfbroer Leeuw" , welke van Marcel Wouters kwam, gekoppeld aan de B08-6071668, die bij Rudi Diels werd gehaald en bij deze gekweekt uit diens " Goudhaantje" met " Argentonneke" .
Epiloog
Ad Schaerlaeckens is een controversieel liefhebber; je mag hem of je mag hem niet, een tussenweg bestaat er blijkbaar niet. Hoe men echter ook over hem denkt, niemand kan er om heen, dat hij veel liefhebbers in het zadel heeft geholpen met duiven van zijn hok. Ik praat hier liever niet over " het ras Schaerlaeckens" , omdat bij hem alles draait om gelukte kruisingen van superduiven. Als hij eenmaal zo" n super heeft ontdekt, zal hij steeds proberen om in die lijn verder te kweken.
Victor en Willy Maegh en hun zwager Roger de Vrij zijn de koning te rijk, dat Ad zich met hun duiven ging bemoeien en eigenlijk op hun hokken het heft in handen nam. Vanaf de eerste dag dat de combinatie ontstond, kwamen ook de successen en die herhaalden zich elk jaar nadien. Zodoende worden zij nu bij de topfiguren uit het Antwerpse gerekend, maar zij rekenen alle lof die hen wordt toegezwaaid geheel op het conto van Ad. Zodoende werd in enkele jaren bewezen wat een Nederlands –Belgische samenwerking tot stand kan brengen!
Als men Ad vraagt hoe hij het spelen in Nederland en België opvat, zegt hij ronduit: " In Nederland speel ik om het spel en de vriendschap en in België " voor het eggie en voor de poen! Ik wilde bewijzen, dat ik het met Nederlandse duiven tegen het kruim van de Belgische hafospelers op kon nemen!" De uitslagen bewijzen, dat hij in dat laatste meet lof geslaagd is!
Oosterhout MARTIEN KOREMAN
|