Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Terug aan het volk
 
In mijn tienerjaren had ik drie passies: Voetbal, duiven en… de beste willen zijn in
´wat ik ook deed´.
Ik meende het als voetballer te gaan maken vanwege de beste in diverse schoolteams maar die droom duurde niet lang.
Op een iets hoger niveau al werd ik gewogen en te licht bevonden. Vanwege wel snel maar ook snel kapot. Na elke spurt moest ik te lang uit hijgen, bij komen.
Dus dan maar duiven en dat ging me beter af. Iets wat je toch wel mag zeggen als het zo ver komt dat je niet meer mag poulen en je door het Afdelingsbestuur op het matje wordt geroepen (met F Aarts Tilburg) vanwege te dominant. Of als de afdeling vergaderingen moet beleggen omdat geen enkel samenspel je club toelaat vanwege het overwicht van een man. Het is weer even geleden maar niet minder waar. 
 
DE NEERGANG

En wat nu zo merkwaardig is? Ik ervaar veel gelijkenis tussen mijn beide passies van vroeger. Met duivensport ging het angstwekkend snel bergafwaarts, ontelbare duivenhokken zonder duiven in ontelbare vooral Belgische dorpjes zijn daarvan stille getuigen. Nu vrees ik voor het voetbal. Voor stadions zonder kijkers in de toekomst.   
Heel even dacht ik dat het goed zou komen. Dat was op de eerste en enige dag dat ik in België een voetbalmatchbijwoonde. 30 Augustus 1999, ik vergeet het nooit meer. Het was de dag dat voor Anderlecht, de trotse miljoenenploeg, de wereld verging. Vanwege op de slachtbank gelegd door het nietige Westerlo. 
O Westerlo, waar je de frites nog contant kan betalen en niet met een speciale chipkaart zoals bij Ajax. Waar de sfeer nog niet bedwelmd is door dure parfum van chique madammen in Vipboxen, wat heb je voetbal toen een dienst bewezen.
Je was de Robin Hood van Vlaanderen, die het voetbal jatte van de rijken en terug gaf aan de rechtmatige eigenaren, het volk.
Mijn vreugdetranen zijn nog amper gedroogd na de 6 - 0 van toen in de confrontatie van de dwerg met de reus. 
 
VERKEERDE KANT UIT

Wat er nu allemaal gebeurt, zeg nu zelf, is toch van de pot gerukt.
Barcelona, Real Madrid, Manchester, Bayern en nog drie clubs grepen de macht en sloegen een onoverbrugbare kloof zo lijkt het. 
Ze vielen in handen van Amerikanen, Russen en verwende zonen van Oliesjeiks, die met hun geld geen blijf weten. 
- Bijna een half miljard schuld (euro"s) en toch voetballers kopen van 100 miljoen?
- Salarissen van 300.000 euro PER WEEK? 
- 2 Miljard bieden op zo maar een voetbalclub? Veel gekker moet het toch niet meer worden. Gevolg is wel dat wat in Westerlo nog kon nu niet meer kan. Een van de grote zeven wint straks de Champions league.  Dat weet men nu al. 
 
AJAX

Wat ik ook nooit meer zal vergeten is het Ajax van vroeger. Toen zelfs clubs als Real Madrid, Barcelona, Milaan met knikkende knieën naar Nederland kwamen om er afgeserveerd te worden door de Godenzonen van weleer.
Zopas speelde Ajax weer tegen Barcelona, nog verdienstelijk ook, maar valt er voor ons Nederlanders of Belgen nog wel Europese eer te behalen?
Op de reservebank had Barcelona meer kapitaal dan ALLE eredivisie spelers in Nederland samen waard zijn.
Waar gaat het nog over?
Toegegeven, Ajax heeft weer een wonderteam. De jeugd wel te verstaan. Eigen opleiding en ze speelden zelfs het jeugdteam van Barcelona van de mat.
Een goed voorteken? Was dat maar waar. De vraag is niet OF Ajax weer beroofd gaat worden van al die talenten maar WANNEER.
En hoe lang mensen dit nog zullen pikken en naar de stadions blijven gaan.
 
KLEINE MAN 

Duivensport (of wat daar van over is) zie ik nog verder aftakelen.
Sinds 2000 ongeveer 450 clubs minder in Nederland. Geen liefhebbers dus maar clubs! Liefhebbers zijn er nu bijna 20.000 (!) minder dan in 2000.
En 2000 is niet eens zo lang geleden. 
Wat niet minder wordt zijn de, wat men in Nederland megahokken noemt.
- Zo kon men lezen over het Team Freddy de Jager.
Na het in dienst nemen van twee verzorgers werd de weg omhoog ingezet.
- De combinatie van Wanrooy is in Nederland furore aan het maken. Twee verzorgers staan er aan de basis van de successen.
- De familie Herbots zegt nooit beter gespeeld te hebben dan de laatste twee jaar, vooral dankzij twee superverzorgers beamen Filip en Jo ruiterlijk.
- Neem ook die Internationale vlucht uit Dax van enkele jaren terug.
Seegmuller won met zijn 40e getekende.
Heiko Hermes stond "op een prachtige 2e plaats" met zijn… , ja U leest het goed, 228e getekende. Piet de Weerd noemde de duif ooit "het renpaard van de kleine man". "Als we de kleine man verliezen verliezen we duivensport" zei ik ooit.
 
ANDERS

Duivensport is de enige sport waar niet de deelnemer die de prestatie verricht, (dus de duif) de eer krijgt die ze toekomt.
Die krijgt de eigenaar. Door zijn naam op de uitslag en hoe vaker die naam des te groter de eer. En met vijf duiven mee komt je naam nooit 30 keer op de uitslag.
En wij laten ons gezamenlijk in de luren leggen. Want 30 prijzen van 80 duiven maakt bij U en mij meer indruk dan 3 prijzen van 5, terwijl dat cijfermatig beter is.
Neem nu Ruffec (750 km) van afgelopen zomer in Zuid Holland.
De gekende namen als Verkerk, zijn buurman, P v d Merwe enzovoorts deden wat men van hen gewend was en verwacht werd: Veel prijzen pakken.
De drie Supermannen hadden samen 197 duiven mee en wonnen 83 prijzen. Toegegeven voor hen niet representatief maar toch.
De broers Jeroen en Mark van de Kooy hadden samen 5 duiven mee die alle 5 prijs wonnen. Jeroen werd ook 1e Keizer op de dagfond met zijn mini kolonie. Een 100% score is beter dan amper 50% maar.. Wie is de prestatie van de broers opgevallen? Waar kon je er over lezen?
Het is het verhaal van de 66e getekende van de Jos die Nationaal won en de 20e prijs Nationaal van de Patrick met slechts EEN duif mee.

UITDAGING

Ook mega hokken die presteren verdienen respect, laat daar geen misverstand over bestaan. Ze doen niets verkeerds. Zomin als den Dirk uit Lille iets verkeerds doet als hij elke dag met de duiven rijdt.
Het probleem is, zoals ik ooit schreef, niet zo zeer met veel duiven spelen maar met veel GOEDE. Dat het ook met veel duiven niet simpel is bewees ene Walpot. Die speelde 500 duiven uit ik meen Bourges en won enkele schamele prijsjes. 
Punt is, en dat is een van mijn frustraties, dat mensen die echt de eer verdienen die zelden krijgen omdat wij met zijn allen, met de pers voorop, ziende blind zijn.
Omdat we de man met 30 prijzen van 80 duiven dus te veel eer geven.
En de man met 3 prijzen van 5 duiven over het hoofd zien.
Dat doet pijn bij de zwijgende meerderheid.
Het is aan onze bestuurders om de uitdaging aan te nemen en doen wat ze kunnen om zowel de mega hokken tevreden te houden als de kleine man.
In hoeverre ze hier in slagen bepaalt mede waar duivensport heen gaat. 
 
EN NOG DIT:
In Amerika werd via internet een PIEPER verkocht voor 35.000 US.
Hoezo "het renpaard van de kleine man?"