Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Historische duivenverhalen - De Witpen

Hallo medemelkers,

Ik ben Hendrie Selder en ben nu 44 jaar oud. Toen ik een jaar of 16 was kwam ik veel bij mijn neef Mattie Selder die duiven had. Door veel met hem mee te gaan duivenkorven en zondags de duiven opwachten ,kreeg ik zelf veel intresse in de duiven door de sfeer er omheen, de spanning  en de lol in de club.
 

Inmiddels was ik 18 en toen moest ik in dienst. Na mijn diensttijd en goed gespaard te hebben, ging ik in 1989 samen wonen vlakbij mijn neef en 4 andere duivenmelkers (toen leefde de sport nog volop).

 

Dus ik was weer snel besmet met het duivenvirus en al snel volgde er een hokje op de plaats.Door omstandigheden moest de heer Hennis Lutgens stoppen met duiven. Ik heb hok en de jonge duiven overgenomen en overgewend.

Wanneer de jongeduiven vluchten beginnen heb ik nog 4 duifjes van de 8 over ,2 doffers en 2 duivinnen.Tijdens de eerste 3 vluchten, raakte ik er 2 kwijt dus dacht dat gaat niet goed, terwijl die andere 2 geregelmatig prijs vlogen. Maar toen kwam de 4de vlucht die ik speelde en had 2 duifjes mee naar Vervins en ja hoor die witpen doffer viel ineens uit de lucht en naar binnen was nog geen duif te zien .Draai het bandje in de klok en zag direkt een vette inkplek ik dacht shit zie geen tijd dus wat deed ik draaide nog eens en ja zag de tijd .Kom in de club en gaf de klok af na het afslaan en ja hoor dat mocht niet had er een propje in moeten doen, maar ze telde hem in onze club wel. Helaas in de cc keuren ze het niet goed en werd de vlucht niet geteld. Jammer maar helaas ook al was ik een nieuweling het mocht nu eenmaal niet .

 

De week erna kregen we een vlucht van 270 km ongeveer en je raadt het al, die witpen was weer keivroeg. Ik wilde het bandje draaien, maaar merkte dat mijn klok was stil blijven staan ,stom van mijzelf natuurlijk niet opgedraaid en had in die tussentijd mijn neef gebeld en die kwam met een van zijn klokken naar mij en stopte daar het bandje in. Een een propje dacht ik en ik hoorde dat hij dik de eerste in de cc zou gaan maken. Maar je raadt het al, hij werd weer niet goedgekeurd en ik had naar een bestuurslid moeten gaan en daar in hun klok moeten draaien of onder toezicht. Ja dan was ik direkt mijn eerste ook weer kwijt geweest ,want die woonde niet bij mij in de buurt.

Dus weer jammer maar helaas en ik had er echt de pest in. Week erna zet ik alleen nog maar de doffer. De witpen was een Tournier doffer en knetter vol samen met de oude eigenaar. Het is zondag morgen half 9 en plots komt mevrouw Lutgens aan de deur met mededeling dat meneer Lutgens vanmorgen dood op de wc werd aangetroffen. Boem die zat en had even helemaal nergens geen zin meer in, terwijl de duiven ondertussen onderweg waren van Compiegne 300 km ongeveer .Weet nog goed was inmiddels net 12 uur geweest en uit het niets zag ik de witpenner komen ,loop rustig na het hok en draai het bandje had geen duif gezien maar dat was vaker met zware oosten wind .Ik heb mijn klok gepakt en zeg tegen mijn vriendin ik ga met de klok, maar blijf niet lang ,omdat ik helemaal nergens zin in had .Vlak bij mijn club woonde Peter Diels waar ik destijds ook veel kwam en zag dat er nog niemand was bij de club en liep bij Peter de plaats op .Hij zegt tegen mij wat doe jij hier de duiven moeten zo komen ik zeg wat zo komen ik heb die doffer 5 min geleden gedraaid en hij keek met grote ogen en zegt dat kan niet, er is nog nergens niks hier in de buurt ,dus ik loop met de klok er heen en hij keek en ja toen geloofde hij het pas.

Wij hebben samen zijn duiven nog opgewacht en gingen naar de club en ja hoor nu net de dag dat de oude eigenaar stierf, maak ik de eerste in het cc met 8 min los op de 2de en alles werd nog geteld ook. Kreeg van iedereen de hand, maar heel blij was ik niet echt met de overwinning en ja de duif stond helemaal vol en leverde een hele mooie cent op en heb daar een hele grote krans van laten maken met een duif en die te ere aan de oude liefhebber bij gelegd .Weken erna kwam de zin in de duivensport weer een beetje terug en heb van deze doffer destijds een heel hok mee opgebouwd. Dit was mijn verhaal van mijn eerste jaar met duiven.