In Memoriam: Jan Cobben, Nuth
Eerste Voorzitter “Afdeling Limburg”
Tekst Colla Alberts
Op deze regenachtige Woensdagmorgen 17 december krijg ik plots bericht van zijn kleinzoon, Paul Grolleman “Opa is vanmorgen vroeg gestorven” ja dan valt alles even helemaal stil, juist gisteren nog had ik zijn foto’s weer bovengehaald om een retro over Hem te schrijven, nu wordt het een heel ander verhaal.
Jan Cobben was klein van stuk wat hem niet belette als voetballer furore te maken en als Voorzitter van de toenmalige Verzendingsbond “Phoenix” zijn Leden geweldige vluchten te bieden waar iedereen in zijn Organisatie voldoende mogelijkheden had om zich volledig te kunnen ontplooien, spelvreugde brengen aan groot en klein, jong en oud was zijn ultieme doel.
Zijn successen op de Grote Fondvluchten waren formidabel zeker toen hij van zijn grote vriend Jan Slabbers uit Swalmen de ‘666-1974 kon kopen, deze Doffer heeft Jan maar ook zijn toenmalige vrienden volledig op het paard geholpen, half Limburg van de toenmalige Fond grootheden hadden immers duiven met een flinke scheut ’66 bloed in de aderen. Ook vandaag wordt er nog Nationaal fenomenaal goed gepresteerd met duiven die de ’66 of zijn fenomenale zoon de ’02 trots in hun afstamming hebben staan.
Nog slechts twee weken geleden vroeg zijn kleinzoon en vooral enorme steun wat Jan toeliet nog met duiven te spelen Paul Grolleman, mij of hij de in 2011 gemaakte reportage van mijn hand nog eens mocht plaatsen, natuurlijk mocht Paul dat want hij wilde zijn geliefde Opa & Oma nog een plezier doen.
Op de bijgeplaatste foto zien we Jan met een van zijn lievelingen, Jan was een op en top duivenliefhebber die zeer vaak de Headlines wist te behalen en Nederlands Kampioen werd in zijn geliefde Zware Fond Discipline. Nu is plots alles verleden tijd, nooit meer duiven komen inmanden of, liever nog, er over praten, dit alles gaan we nu in de verleden tijd uit moeten gaan spreken. Wat was Jan een fijne Voorzitter, streng maar tegelijkertijd ook en eigenlijk vooral rechtvaardig. Iedereen was voor hem gelijk zelfs in een fase dat het hem zeer moeilijk werd gemaakt, Jan immers werd verantwoordelijk gehouden voor de vrije val van de eertijds zo Roemruchte CC ZUID, ook wel de Hogeschool van de Limburgse duivensport genoemd. Jan liet toe dat ook liefhebbers uit bijvoorbeeld Elsloo mee konden spelen, dat nu werd Jan Cobben zeer kwalijk genomen want van die Hogeschool van de Oostelijke Mijnstreek bleef niet zo heel veel meer over, er kwam een scheuring waarna nog een tijd de CC Zuid en de nieuw gevormde “Combinatie Zwaluw 1990” welke laatste nu nog steeds actief is in de Oostelijke Mijnstreek.
Jan moest zelfs uitwijken naar Meerssen om te kunnen spelen terwijl hij de laatste jaren in Samen Spel Valkenburg zijn plezier vond, toch bleef hij tot het laatst geloven dat hij toen goed gehandeld had en in feite was en is dit ook zo, alleen de tijd was er niet rijp voor.
In zijn functie als Voorzitter van de Phoenix knoopte hij vooroverleg en daarna daadwerkelijke samenvoegingsgesprekken met die andere Limburgse Duiven bond CLBvP, de gesprekken werden afgerond door ( eindelijk..!!!) te komen tot één grote Afdeling Limburg waar bijna alle Limburgse liefhebbers wekelijks elkaar vonden in het duivenspel. Jan werd unaniem gekozen tot allereerste Voorzitter van deze nieuweling feit wat de ellende van weleer niet geheel wegspoelde maar waar hij enorm trots op was. Zelf heb ik Jan en medebestuurders mee mogen maken als wij in onze toenmalige vereniging De Zwaluw uit Gronsveld feestvierden, Jan genoot waarvan vele foto’s nog steeds getuigen.
Toenmalig Burgemeester Drs. Binderhagel kwam op een juist moment de Algemene ledenvergadering op 28 januari 2003 opluisteren waar Jan Cobben afscheid nam als Voorzitter, de hamer overdroeg aan Jan Jacobs, die ook helaas al niet meer onder ons verkeert, Jan Cobben kreeg toen de versierselen uitgereikt als Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Op de foto ziet u waarop Mevr. Cobben en de drie Dochters waarderend toekijken hoe de Burgemeester Jan feliciteert.
Genoegdoening dus voor wat hij voor ons duivenliefhebbers allemaal gedaan heeft, ja zeer vaak zijn eigen zaak ondergeschikt gemaakt aan bijeenkomsten allerhande. Zijn sterke Echtgenote heeft toen zeer vaak de zaak draaiende moeten houden feit wat haar zeer goed gelukt is, nooit klaagde zij als Jan ‘voor de duiven’ weer ergens onderweg was.
In Juli 2011 bezocht ik Jan voor het laatst, hij begon last te krijgen om alles nog goed en helder voor het voetlicht te brengen, genieten kon hij met een duif in de hand zoals we hebben mogen constateren, een duif die nog bloed van zijn ’66 en diens zoon de ’02 voerde, Jan was die dag uitermate helder zeker als het om zaken ging die ‘met vroeger’ te maken hadden.
Jan gaf mij vorig jaar nog advies over hoe te handelen om te proberen toch nog eitjes te laten leggen door een duivin om seconden later over iets heel anders te beginnen.
Jan Cobben, ondanks zijn kleine gestalte een GROOTHEID in onze Limburgse Duivensport, een Man die respect genoot waar wij allen zeer dankbaar moeten zijn juist door iemand als Jan Cobben aan de hand te zijn genomen, hij ademde duivensport en organisatie zijn hele leven. Zijn Echtgenote was ‘alles’ voor Jan, hij bleef van haar houden tot zijn laatste stuk, ‘als ik haar niet meer heb wil ik niet meer leven’ vertrouwde hij mij vaak genoeg toe, wel Grote Kleine Jan, Bedankt voor alles, je was een Monument in onze Duivensport, we zullen je nooit vergeten.
Rust zacht Jan waar wij je Echtgenote en jullie Dochters, Schoonzonen & Kleinkinderen met al je Achterkleinkinderen alle mogelijke STERKTE toewensen. Het Ga je Goed Jan waar je nu ook mag zijn en… MERCI voor alles..!!
|