Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Eigenlijk had ik veel te veel betaald voor "Zoon R ", maar ik had er zin in.

En dat werd er niet minder om nadat ik "R " zelf had gezien. Die had alles wat een duif moet hebben en wat er uitsprong was het zijdezachte gevederte en het sterke karkas. Sterker dan dat van de eigen duiven vond ik. Daarom misschien dat dat soort de afstanden aan kon? Duiven die moeiteloos kop kunnen vliegen van 700 km had ik niet, maar wilde die wel. Dus werd er driftig van "Zoon R " gekweekt.
 
DAT BELOOFDE
14 juli 2014. Sourdun, de eerste HaFovlucht voor jongen. Helder, warm en tegenwind  maar ik was redelijk gerust. De vorm was er.
Twee weken eerder wonnen de jaarlingen van Souppes in de ZAV nog 2, 3, en 4 met 12 op 14. Ook bij zwaar weer.
En inderdaad, ook de jongen lieten ons niet in de steek. Tegen 581 duiven werd in ZAV begonnen met 1, 2 en 4. Met de 2e, 3^e, 4^e, 5^e, 6^e en 7^e getekende allemaal per tiental. De winnaar vloog 1149 mpm. De derde duif 4 minuten later geklokt  won toch nog 4^e prijs, kan je nagaan hoe zwaar het was.
De winnares was ook sneller dan de oude ("op de eerste HaFovlucht nog niet meegemaakt" wist de Miel) en zelfs bleek ze de snelste van heel de provincie.  
En jawel, het was er een uit "Zoon R ". Dat geld was goed besteed. Dacht ik. En er werd nog een halve mand jongen uit gefokt.
 
NAJAAR 2014
Maanden later. Vier gemiste oproepen op mijn smartphone. Maegh, Maegh, Maegh, Maegh zo las ik. Niet goed!
Ik belde terug en kreeg te horen dat er een duif dood lag. Nou ja, een duif. Er zijn ergere dingen. Maar toen ik hoorde welke gingen mijn nekharen overeind staan. Uitgerekend "Zoon R ". Dat kon niet waar zijn. Wel dus. En  hoewel er ook wat dat betreft ergere dingen zijn was ik toch even goed chagrijnig.
 
ZOMER 2015.
Weer een half jaar later. Als ik nu ergens NIET chagrijnig om ben is het over "het tragisch heengaan" van "Zoon R ". Want wat blijkt?
Geen van die jongen die we verleden jaar nog kweekten uit "die dure" bracht iets noemenswaardigs voort. En dan te weten dat de bedoeling was ook dit jaar een mand vol jongen uit hem te fokken.
Begin nu te denken dat het een zegen is dat hij er niet meer zit.
En die winnares met dat zware weer? Bakt er ook weinig van.
Bleef die verleden jaar met dat zware weer per toeval zoveel duizenden duiven voor?
Wat zit duivensport toch vol mysteries.  
 
DANNY VAN DIJCK
Danny van Dijck was aanleiding tot dit artikel. Danny is fenomenaal in het jonge duivenspel. Vooral zijn "Kanon" baarde in 2009 opzien. Drie keer won die toen in Union Antwerpen de 1^e prijs, nog nooit voorgekomen voor zover ik weet.
Vergelijkbaar met "de Kannibaal" van vriend en naamgenoot Dirk. Toen ik "den Danny" vroeg of het "Kanon" goed kweekte zei hij:
"Niets mis mee, die gaf zelfs al een nationale Asduif, maar er komen natuurlijk meer slechte uit dan goede."
Ik wist niet wat ik hoorde. Hij wist dat het gepubliceerd zou worden, maar toch zo recht voor de raap. Geen blabla om de (commerciële) kweekwaarde de hemel in te krijsen, integendeel, hij relativeerde, zei de pijnlijke waarheid.
Want is het niet het lot van elke duif dat er meer slechte dan goede uit komen?
Hoe beroemd ook?
Ik had destijds mijn "Mattens" en "Sissi". Henk Simonsz heeft in dit blad verleden jaar nog een serie artikelen  gewijd aan de enorme successen van de nazaten.
Het aantal Nationale Asduiven en Nationale overwinningen is niet te tellen. Dat koppel heeft jaren tegen elkaar gezeten. Er kwamen zes goede uit. Kan je nagaan hoeveel slechte. Inderdaad, zelfs uit Mattens maal Sissi.
Duiven die alleen maar goede geven bestaan alleen in onze verbeelding en in verkoopsites op internet. Of ze nu R heten, Wittenbuik, Kanon, Fenomeen, Raket, F 16,  Ad, Nationaal, of "Fast as lightning" maakt niet uit.  
 
VERLIEZEN JONGEN
Over "niet snappen" gesproken heb ik nog wel iets: De verliezen met jongen.
Er wordt gegist en gespeculeerd. "Die moeten kennelijk ergens doorheen, iets overwinnen" zei dierenarts/kampioen dr. Marien.
Want inderdaad, op de halve fond gaan er nog amper verloren. Wat ze dan moeten overwinnen? Waar ze aan moeten wennen? Daarop heeft de dierenarts ook geen antwoord. Kennelijk is het een complex van factoren en een daarvan weet ik.
Het voer! Daar moeten we het zoeken. Dat is mede oorzaak van die verliezen.
Want dat is te goedkoop!
Ik verklaar me nader.
 
VOER TE GOEDKOOP
Ik kon amper lopen of ik had al duiven. Echt vreemd was dat niet. Destijds had "iedereen" duiven. De buren links en rechts en tegenover en ook mijn ooms. Als jongen zeven moest ik zorgen voor duivenvoer maar moeilijk was dat niet, dat kon je op vier plaatsen in het dorp krijgen. Ik koos voor de voerboer twee huizen van me vandaan. Met een emmer ging ik het halen, 50 cent per kilo weet ik nog. En wat ik ook nog weet is dat mijn vader 70 gulden per week verdiende en daar 45 uur voor moest werken. Laten we zeggen dat hij 1,50 gulden per uur verdiende.
Voor een uur werken kon je dus 3 kilo duivenvoer kopen. Toen!
Nu is het gemiddelde uurloon 14 euro, ofwel zowat de prijs van een zak voer van 25 kg. Zodus: Kreeg je vroeger voor een uur werken 3 kilo voer, nu zijn dat er 25!
Acht keer zoveel.
 
GEVOLGEN
En omdat de prijs van voer er vroeger in hakte hield men weinig duiven en men kweekte heel bewust. Alleen van de beste.
Opleermanden zoals we die nu kennen bestonden niet eens.
Hoe anders is het nu.
Er wordt maar raak gekweekt, voor de prijs van het voer hoeft men het immers niet te laten. En dat merk ik aan de vele jongen die hier binnen lopen. Wat een rommel zit daarbij. Neem daarbij dat we destijds de medicijnen van nu niet hadden en de conclusie is van een onthutsende eenvoud:
 
Vandaag de dag kweken we niet alleen meer rommel maar veel duiven missen ook de basisgezondheid die ze vroeger hadden vanwege al dat gekuur in het verleden.
 
Daarbij komt dat velen extra veel jongen kweken omdat "er toch wel een hoop verloren zullen gaan". Over een vicieuze cirkel gesproken.
 
GOED BEGRIJPEN
Maar natuurlijk is er meer.  
Want als je 10 km van huis 40 jongen samen lost die allemaal een voor een aankomen is er iets. En als duiven massaal verloren gaan van dezelfde losplaats waar ze al tig keren zijn gelapt is er iets. En als het vaak op bepaalde dagen is dat veel jongen verloren gaan, ook van de grootste kampioenen, is er iets.
Want van grote kampioenen mag je verwachten dat ze kwaliteit hebben en gezonde duiven. Maar toch. Dat gebrek aan gezondheid EN rommel een van de redenen is van die massale verliezen staat voor mij vast.