Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Lees ik in Het Spoor dat we in Friesland wel verliezen met jonge duiven hadden. Hé hoe kan dat nou, we hebben zoveel jonge duiven teveel waardoor het streefgetal van 25 per mand niet aan konden houden en meer in de mand moesten proppen, nu schrijft het orakel van Wilhelminaoord dat zuid Friesland de helft is kwijtgeraakt, en in Noord geen verliezen waren. En dat ligt aan dat er met de polder is gelost, dus het ligt aan het systeem van voorbereiden en lossen, maar voor de rest van de afdeling werkte dat toch wel, en al jaren? Nou vraag ik mijzelf waar wij hier in de zuidwesthoek bij horen dan? Hier ook niet de verliezen waar hij over tikt. Dus niet in het westen, niet in het zuidwesten, niet in het noorden en niet in het oosten van de afdeling, dan blijft er maar een kleine regio over, juist ja het zuidoosten, waar meneer woont. Niet de boel omdraaien, heel Friesland op een regio na, heeft geen last van verliezen gehad, aan wie zou dat dan liggen denk je? Dus in Friesland hebben we geen of amper verliezen, maar jij zelf wel, dan ga je gewoon de positieve uitstraling van het luxe probleem onderuit halen, hoezo typisch eigenbelang? Goed bezig jonge, echt. Weet je, gaat mij niet om de persoon, wel om het draaien en keren om eigen onvermogen af te dekken, waar is die massa van de 2014 jongen gebleven, de voortvloeisels van al die selectie en kweekverhalen? 
 
Echt weinig, omdat in de topjaren de uitzonderlijke duiven, nationaal topniveau, uit de Brummense kweekstal kwamen en niet uit de gepropageerde selectie en kweekmethode welke een copy is van hetgeen al jaren gedaan werd in diezelfde Brummense school. Net doen of je wat uitgevonden hebt, terwijl niet niet meer is dan het publiek maken van een methodiek die al jaren bekend was achter de grote schermen, is gewoon jatwerk. Het mooie daarvan is, ken je de weg niet om naar een werkende methode te komen, dan ken je de finesse van het systeem ook niet, de hobbels, bobbels en tegenslagen naar perfectie. Denk maar niet dat ze dat in Brummen niet wisten, het komt altijd uit. Net als op school, overschrijven of een copy maken geeft je het antwoord, maar niet de kennis. Prestaties, ook wanprestaties liegen niet, weggevlogen worden door clubgenomen, het komt altijd uit, iedere week in de uitslagen na te lezen. Voor ieder hok geldt, verkoop je de uitzonderlijken uit het vlieghok en wordt deze niet gelijkwaardig vervangen in het kweekhok, dan val je terug van promillage naar procenten op de uitslag, kijk ze maar na, worden voorbij gevlogen door de eigen regioboys. Dan is het niet meer een supersysteem dat je naar voren bracht, maar uitzonderlijke duiven, die komen niet aanwaaien, daar zit jaren selectiewerk in de breedste zin achter.
 
Lang, lang geleden vroeg ik de erfleerkoning uit Hilversum eens vroeg waarom hij nooit schreef over de laatste dagen voorbereiden op een dagfondvlucht, waar hij in die dagen een absolute nationale topper was. Zijn uitleg was zeer plausibel, hij had hokken in een vorm van positieve ondersteuning zijn systeem uitgelegd, toen die gasten hard begonnen te vliegen gingen ze doen alsof ze het zelf hadden uitgevonden, geen bedankje niets, dat gaat zich wreken. Meestal leidt het tot niet meer dan tijdelijk succes, verdwijnen die tijdelijke toppers vlot weer uit beeld. Dat opende de ogen wel, geen tijd voor naïef gedoe dat je snel naar de top kan. Net als in alle reportages, je krijgt de grote lijnen te lezen, maar de details blijven achterwege. Die details maken het verschil van per tiental, naar honderdtal naar duizendtal op de uitslag. Presteren op topniveau in de Duivensport is niet te koop, mooi toch.
 
Lees ik over selectietijd, ja ik ken het nog wel uit de tijd dat ik met mijn vader vloog. Hier en nu niet een specifieke selectieperiode, gaat het hele jaar door, ook de vliegers. Opruimen van vliegers doe ik eigenlijk niet, niet nodig. De besten gaan ieder jaar naar het kweekhok,  ik moet er maar voor zorgen dat er ieder jaar opnieuw toppers opstaan, dat is de drijfveer. Mijn jongen, jaarlingen en tweejaarsen die het slot van het seizoen halen, ze mogen allemaal blijven, ik ken ze niet, heb ze amper in de hand en mijzelf dromen wijsmaken verspil ik geen tijd aan. Hebben ze gezworven, maakt mij niets uit wie weet hebben ze er wat van geleerd, ze zijn er nog en dat vind ik genoeg. Volgend jaar gaan ze zonder uitzondering de baan weer op. Ze gaan gewoon veel mee, als je maar hard genoeg speelt, overbevolking krijg je dan nooit. Spelen en niet omkijken. Nummers van de overlevers worden genoteerd eind van de rit, zodat ik achter de laptop kan besluiten welke kwekers kunnen blijven, de anderen vervangen worden door nieuwe kwekers.
 
De nieuwelingen in het kweekhok zijn de beste vliegers en kinderen van samenkweek uit Doutzen, Prada en Estelle dit jaar. De enige twee vreemden die worden toegevoegd komen uit Stavoren, weer uit twee topvliegers van de mini kolonie. Duiven uit eigen regio. Verder zijn bijna alle ´vreemden´ verdwenen. Een constant selecteersysteem dus, zowel in vlieghok en kweekhok, zijn beide seizoenen achter de rug, is alles al aan kant, hier geen reserves. Ruime hokken, zeker niet overvol, lost zich vanzelf op. Die veel buiten komen, ouder dan 4 jaar worden, krijgen het steeds lastiger om te overleven, ze worden vanzelf opgehaald, geen klaagzang maar een feit, natuurlijk verloop. Waren het supers dan zaten ze al in het kweekhok. Verzwak je het kweekhok, en daar zijn enorm veel mogelijkheden toe, dat verzwak je het vlieghok in het kwadraat, kwaliteit is vloeibaar. Voor zwakte is geen ruimte in de natuur, je hoeft alleen de simpele regels van de natuur te volgen die zijn namelijk al even vrij succesvol, logica.