Overzicht archief, postduiven-nieuws, columns en overige artikels voor en door duivenliefhebbers.

Hoewel ik niet veel en ook geen grote hokken heb kijken bezoekers vaak verbaasd als ze zien dat de meeste leeg staan. Als ze me dan vragend aan kijken zeg ik steeds: 'Je moet zo veel duiven houden als je aan kan'. Want het is hier dat velen in de fout gaan.
Ze willen te veel, soms zelfs het onmogelijke.
 
HERBOTS
Het lijkt er op dat steeds meer liefhebbers steeds meer duiven houden. Herbots is er een van. Filip (Herbots Senior): 'De fout die velen maken is dat ze liefhebbers als ons na willen doen. Ze vergeten dat hier meerdere mensen instaan voor de totale verzorging. Moesten we het alleen doen dan zouden we nooit kunnen presteren zoals we nu doen.'  
Wat mensen moeten doen die niet die mogelijkheden hebben die wij hebben is zich specialiseren. Alleen met jongen spelen bijvoorbeeld. Of alleen vitesse. Of whatever.
Alleen als je je beperkingen kent kan je vandaag de dag nog opboksen tegen de grote hokken. En plezier beleven aan je hobby.
De Bruijn en Verkerk zijn nog van die mannen met veel duiven. 'We zien er graag veel aankomen van de vlucht, maar zo gauw we merken dat we het niet meer aan kunnen zullen hier minder duiven zitten' beweren beide.
 
VERSCHILLEND
Wat de fysiek betreft valt op hoezeer mensen verschillen. De een zit er met 60 al door, de ander is met 80 nog opvallend vitaal.
Zo'n krasse knar is Maurice Haesendonckx. Die beklimt trappen en duikt onder de hokken als een 'jonge God'.
Van computers, smartphones, internet 'and stuff' weet hij niets.
Daarvoor moet je dan weer bij Hans Eijerkamp zijn.
Die deed me op 1 januari 2015 om 00.35 uur versteld staan.
Op mijn smartphone rolden de 'appjes' binnen, waaronder een van hem.
Ik moest twee keer kijken. Wat? Van Hans? Dat kon toch niet?
Maar het was hem wel degelijk. Waar anderen zich al niet meer aan wagen als ze 50 zijn, tablets en smartphones, is naast duiven bijna een hobby voor deze 80-jarige.
Zo merkte hij eens op dat die Daniels uit Kessel zo enorm presteerde.
Dat had hij niet van iemand gehoord of uit een duivenkrant, maar van Internet!  
Hans: 'Wat een uitvinding, dat internet. Je hebt daarmee ook zo veel meer plezier van je hobby. Ben blij dat ik dat allemaal nog mee mag maken.'
 
GEESTELIJK EN LICHAMELIJK
Dat 'aankunnen' geldt dus niet alleen het lichamelijke.
Zo nam ik op de hokken van Bas Verkerk eens de proef.
'Mag ik willekeurig een duif pakken?' vroeg ik.
Bas: 'Je doet maar'
En elke keer als ik een duif beet pakte wist hij met feilloze precisie de ring van zowel duif als ouders. De Bruijn is er nog zo een. Ik verbaas me er soms over hoe hij van zo veel duiven 'de data' kent.
Als we weer eens ergens geweest zijn noemt hij op de terugweg soms de ringnummers van duiven die we in handen kregen.
Ik weet dan echt niet waar hij het over heeft. Om over zijn fysiek maar helemaal te zwijgen. Geen mens die snapt hoe hij het aan kan. Zijn baan en al die duiven.    
Luc van Mechelen, de beste op de HaFo van België in 2015, is nog zo iemand.
Het is bij hem een heel jaar hard werken met 75.000 kippen en 350 duiven.
Verbazingwekkend hoe goed ook hij de beste in zijn geheugen heeft opgeslagen.
Met ouders en vaak ook voorouders.
Ik bedoel natuurlijk van de duiven.

KLAK
Het was midden 90-er jaren dat de leeftijd begon te knagen aan het lijf van Klak. Met de hulp van zijn neven en verzorger Cor kon hij duiven blijven houden.
Maar een probleem had hij wel omdat het beklimmen van de trap steeds moeizamer ging. De laatste drie jaar voordat elektronisch klokken een feit werd ben ik er de duiven gaan klokken. Dat kon omdat wij op zaterdag speelden en hij op zondag.
Als de duiven dan aan kwamen stond ik op de hokken, Jos zat beneden op zijn stoel.
Als ze dan met meerdere tegelijk binnen vlogen was het opletten maar gelukkig hielp Jos een handje. Hoewel hij bijna niet anders dan blauwe duiven had riep hij 'bak 4 en bak 12'. Of 'bak 2, bak 7 en bak 14'. Of iets dergelijks.
Dus wist ik waar ik moest zijn want hij had het liefst dat ik ze in de bak pakte en er niet boven arms opvloog bij de drinkbak of zo.
Onvoorstelbaar hoe goed hij zijn duiven kende.  
 
ALLE RICHTINGEN
Wat me daar in Reusel ook opviel was dat de duiven zelden recht kwamen, maar  van alle kanten wat 'letten' minder aangenaam maakt. Heeft Eijerkamp Internet als passie, bij Klak was dat in Eersel lekker en duur gaan eten.
J H kan er over mee praten.
Tijdens zo'n etentje hadden we het wel eens over dat 'van achter komen'.
Klak kwam soms ook bij mij kijken maar hier kwamen de duiven recht wat veel meer genieten is vond ook Klak.
Zouden anderen jammeren over slechte ligging, Klak dacht daar anders over.
'Vroeger kwamen ze hier ook recht. Maar toen zaten hier betere duiven. Nu is Reusel voorbijgestreefd door omliggende dorpen.' Aldus de Reuselse vedette tegen wil en dank. Geffen (ik bedoel de dominantie daar) heeft hij niet meer meegemaakt.
Geestelijk bleef Jos lang 'de ouwe' en zocht het nooit waar anderen dat graag doen bij falen.
 
NEST SPEL
Klak speelde dus nest. Hij heeft klassiek weduwschap wel geprobeerd maar dat was geen succes. Van nestspel was hij ook gecharmeerd vanwege duivinnen die vaak beter waren dan doffers. Ook de Janssens zijn het nestspel altijd trouw gebleven. Of het in deze tijd ook nog zou lukken?
Hmm. Weet niet. Mogelijk bij heel geslepen liefhebbers.
 
LACHEN  
Waar ik slecht tegen kan is files, kwaadsprekerij en... duiven die niet binnen komen.
In de file rook ik te veel.
Als mensen het over andere hebben ben ik meestal weg of houd mijn mond.
Dan heb ik nog liever dat ze alleen over zich zelf praten. Dan hoor je tenminste niets dan goeds.
Van duiven die na de vlucht niet binnen komen word ik gek.
En wat deed Klak als zijn jongen weer eens bleven vliegen?
Die begon te lachen.
Hoe mensen toch kunnen verschillen, geestelijk, lichamelijk en wat betreft karakter. 
En duiven? Velen mislukken daarmee omdat ze er meer houden dan ze aan kunnen.