Wat moet je toch in België te zoeken voor fondduiven gab? Vaker dan één keer in mijn richting gesmeten en toch blijf ik het doen, Buwaldwars. Uitzonderlijke duiven zitten op maar enkele plaatsen, ik zoek nog wel eens dicht bij de bron. Vanaf mijn 17e ga ik nog regelmatig op bezoek in het kraambed van de duivensport, een ongrijpbare aantrekkingskracht. Mijzelf opgevoed met de boeken van Vansalen en Gallez. Hoog of laag springen, in de internationale duivenwereld wordt het geel-rood-zwart als hoogste aangeschreven, al ben ik ervan overtuigd dat de beste duiven voor boven 1000km in Nederland boven de rivieren zitten. Afslag De Pinte dagdromend gemist en dus bij Nazareth, terug de N60 op richting de heuvellandschappen van de Vlaamse Ardennen, op naar de familie Opsomer.
Kranige Flandrien José Opsomer won in zijn leven al een viertal nationale vluchten, naast Vandenbruane en Demaret de enige die twee maal de nationale palm uit Barcelona op zijn naam mocht schrijven. Opgeven is aan hem niet besteed, ook al beweegt hij zich voort met een wandelstok als ondersteuning, zodra hij door de poort richting duivenhokken gepasseerd is bestijgt hij de levensgevaarlijk trap naar het kweekhok vloeiend, als de beste coureur over de nabij gelegen kasseien. Daar waar ik als 'jongeling' met groot log lichaam met angst en beven op klauter. Hele volken geloven in de heilbronnen van Lourdes, ik ga nog eens onderzoeken welke waterader onder de slagerij van Maarke Kerkem loopt richting Kerktoren op een 30 tal meters, want de tijd heeft op den José geen sleet. Nog altijd strijdbaar, een afgrijselijke hekel aan verliezen en sportgenoten die hun gezicht verliezen zodra zij omhoog vallen in roem en glorie. Natuurlijk nog glorend van historische overwinningen, maar accepteren dat die het hoogtepunt waren, nee die zal nog altijd moeten komen, zo blijf je streven naar het hoogste, zo blijf je competitief en vooruitkijken naar de komende lente. De opvolging van deze rasechte Flandrien is gegarandeerd, zowel in de slagerij als op het kot. Via Facebook is zoon Nic mijn gesprekspartner, een meer dan gewaardeerde culinaire hoogheid, niet voor niets prijkend op de omslag van promotiemateriaal van culinair Vlaanderen. Ik zie de foto's van grote stukken Black Angus met graagte over mijn scherm glijden, ook hij een echte Flandrien, fijnproever en levensgenieters pur sang.
Reden van mijn bezoek was het ophalen van een laatje uit onze samenkweek van afgelopen jaar. In 2013 al ging Ivaña naar Maarke Kerkem, en vorig jaar was het Estelle die zich mocht verpaaren met het wonderkind Narbonne Gomaar. Waarom een wonderkind, misschien is een betere kwalificatie om het een diamant uit een wondergeslacht te noemen. Je kan blindstaren op afstanden, ochtend- of middaglossing, op de dag thuis of overnachten, ik kijk liever in de breedte. Alleskunners die een verrekt end weg van huis gelost worden, ondanks alle tegenslagen en tegen de verhouding kunnen winnen. Niet alleen won de Narbonne Gomaar de 2e Nat. Narbonne, waar maar een handvol vliegenisten de eerste aankomstdag doorkwamen, in ons land een handvol boven de 800mpm uitkwamen, hij was er wel. Daarnaast nog een 31e Nat. Pau het jaar erna om zijn kwaliteiten nog even te onderschrijven. Tussen twee stippen trek je een lijn, schakelt alle geluksfactoren uit. Een topduif dus, maar dat maakt hem nog niet uniek, ook al bewijzen zijn kinderen en kleinkinderen afgelopen seizoen de potentie richting nationale top. Het verhaal nog wat unieker maken dan? De vader van deze blauwe parel is, de Zwarte Gomaar winnaar van de 1e nationaal Barcelona in 2000 tegen 13,700 duiven en 3e internationaal van 25,000 duiven. Afstand 1050 km met een nacht ertussen. Een vrij unieke vader en zoon combinatie toch? Gaan we naar de vader van de Zwarte Gomaar, met dezelfde naam alleen dan met bouwjaar 1990, welke als 5e Nationale asduif Fond BDS gekroond werd, ook niet verkeerd met op zijn palmares een 37e Int. Perpignan. Drie generaties internationale absolute top, wie kan zijn geloofsbrieven daarnaast tonen dan?
Deze mannen spelen het klassieke weduwschap met 12 overjaarse weduwnaars en twee afdelingen jaarse weduwnaars. Om tenminste gelijkwaardige duivinnen op het kweekhok te krijgen speuren José en Nic stad, land en internet af, op zoek naar de allerbeste gouden eieren leggers. Zo is de moeder van Narbonne Gomaar een kleindochter van de 1. Int. Barcelona van Dr. Carlo Gysselbrecht 'Laureaat Barcelona' en de moeder van de Zwarte Gomaar een rechtstreekse Georges Carteus dochter uit zijn onvolprezen 'Oude Perpignan '80' Een hele geschiedenis van de grote zware fond uit Oost en West Vlaanderen, samengepakt in geweldige vliegers die nog steeds meegaan aan de nationale top op de fond en internationale zware fond.
|