Het afgelopen weekend was het dan weer zover, dé vlucht waar vele duivenliefhebbers het hele jaar naar uitkijken en zich op voorbereiden, was aanstaande. Dan hebben we het natuurlijk over de wedvlucht uit Barcelona, de Spanjevlucht in Europa met de grootste afstand. Deze vlucht die tot de verbeelding spreekt en waarbij met eerbied over de winnende liefhebbers en de winnende duiven wordt gesproken.
Voor de meeste liefhebbers zal alleen al deelname aan deze vlucht altijd een wens blijven, laat staan prijsvliegen. Dat geldt sinds vorig jaar niet meer voor Auke Smid uit Zwaagwesteinde, de winnaar van 2008 op Barcelona bij de Stichting Marathon Noord.

Auke speelde vorig jaar met twee duiven voor het eerst in zijn duivencarrière op Barcelona. Dat ging uitermate succesvol want beide duiven vlogen prijs met een 52e nationaal voor zijn eerste. Omdat hij bang was zijn eerste van Barcelona duif van vorig jaar te verspelen werd deze thuis gehouden en werd dit jaar één duif ingekorfd. Voor deze duif was Barcelona ook de eerste keer.
Om te kunnen inkorven moest Auke zelf ook een vitesse-afstandje van 100km. rijden naar het dichtstbijzijnde inkorflokaal in Steenwijkerwold. Dat het niet voor niets was is inmiddels wel gebleken en zijn vertrouwen in zijn enige strijder moet groot geweest zijn.

De duiven werden in Barcelona op vrijdagmorgen om 9.45u. onder gunstige omstandigheden gelost en ze kregen onderweg in Frankrijk een zwakke ZW tot ZO wind.
Op de korte afstanden, rond de 1000km., bestonden nachtelijke aankomsten tot de mogelijkheden, iets wat op Barcelona overigens in het verleden, bijna niet voorgekomen is. Maar zoals vaker was er toch weer eens een duif die een uitzondering op de regel vormde. De winnaar Internationaal Danny Vagenende uit Smetlede(B) zag ’s avond een duif op zijn hok zitten maar dacht dat het een achterblijver was, wanneer hebben we dat vaker gehoord? De volgende morgen vroeg bleek het echter een tweejarig duivinnetje van Barcelona te zijn. Na wat acties om de duif binnen te krijgen en aansluiten van het constateersysteem klokte hij de duif om 5:03u. op een afstand van 1076km.

Om die tijd zat Auke, op een afstand van 1354km van Barcelona, nog op zijn duiven van Montauban te wachten. Daarmee zat hij niet vroeg dus toen er even voor twaalf een duif pal uit het westen aankwam werd gedacht aan een duif van Montauban. Om op Barcelona een tijdduif te hebben zou je immers “pas” rond 13.30u. moeten draaien was de gedachte van Auke. De vrouw des huizes was nog niet thuis want “het was toch nog te vroeg”. Het duurde even voor het doordrong dat de duif, die niet het “goede” hok in wilde, van Barcelona kwam.
Dat dit een heel vroege was kon bijna niet anders, maar op zo’n grote afstand een kopduif van Barcelona draaien is iets waar je van droomt en je weet dat het iets uitzonderlijks is.
Maar de droom van Auke werd werkelijkheid want zijn 8 jarige weduwnaar zorgde voor de 5e nationaal (7041 duiven), 15e internationaal(23.695 duiven). Auke heeft de grootste afstand van zeker de eerste 100 internationale prijswinnaars. Tevens zorgde deze klassering voor de overwinning in de Stichting Marathon Noord.
Redenen voldoende om een afvaardiging naar het noorden te sturen om het verhaal van de winnaar op te tekenen. Dus togen Wim van Dorrestein als bestuurslid en ondergetekende naar “het einde van de (duiven)wereld” zoals Auke het zegt. Vanuit onze standplaats Soest was dit een reis van ruim 180km. v.v. maar de moeite waard.

Auke is samen met zijn vrouw in 1979 met duiven begonnen om, zoals hij dat zegt “mee te kunnen praten”. Auke komt uit een duivennest en werd in het ouderlijk huis altijd met gesprekken over duiven geconfronteerd maar voelde zich daar buiten staan omdat hij zelf geen duiven had. Dus kwamen er ook duiven bij Auke en Ria waarbij Auke zei: “ik zal ze eens een poepie laten ruiken”.
Auke en Ria hebben een zoon, dochter en vijf kleinkinderen. De dochter heeft interesse in de duivensport en aanwezig tijdens de aankomst van de Barcelona duif.  Auke, die 58 jaar is en tijdens zijn werkzame leven wegenbouwer, heeft door een longaandoening het werken moeten opgeven. Door deze aandoening is hygiëne op het hok een voorwaarde is om duiven te kunnen houden en de eigen gezondheid niet nadelig te beïnvloeden.
De eerste jaren werd het hele programma gespeeld maar sinds begin van de jaren 90 werd gespecialiseerd op de overnachtfond.
In de begintijd was de grote Friese kampioen Dictus Kooistra zijn grote voorbeeld. Omdat beide mannen elkaar kenden vanuit het werk werd Auke met raad en daad bijgestaan door Dictus.

Er staan 3 hokken van respectievelijk 10, 5 en 3 meter met de voorkant op het oosten gericht. Het hok heeft een lessenaarsdak en is gedekt met pannen.

De hokken worden elke dag schoongemaakt. In de winter bevolken tussen de 80 en 100 duiven het hok en er worden 50 jongen per jaar grootgebracht. De jongen worden in het geboortejaar uitsluitend zelf afgericht en als jaarling worden ze in de vereniging opgeleerd waarna ze als tweejarige beginnen aan het echte werk. Het mag duidelijk zijn dat deze aanpak een strenge selectie vereist anders zou overbevolking op de loer liggen.
Er wordt volle bak gevoerd met een Wielink mengeling zonder allerlei bijzonderheden.

De medische begeleiding is eenvoudig en beperkt zich tot de verplichte entingen en zo nu en dan een geelkuurtje. Dat laatste is alleen “voor de eigen gemoedsrust” zoals Auke zegt want of het nodig is weet ik niet.
“Je hebt in deze regio geen dierenartsen die gespecialiseerd zijn in duiven dus voor medische begeleiding moet je vaak een stuk rijden. Een paar jaar geleden ben ik wel eens naar de Weerd in Breda gereden met de duiven omdat er iets aan schortte en ik een deskundig advies wilde, maar dat zijn uitzonderingen”, aldus Auke.

De winnende duif is de weduwnaar 2000-4202308 (stamboom) die als enige van het hok van Auke meeging naar Barcelona. Aan de duif was na aankomst niet te zien dat deze 1354km. afgelegd had. De duif viel in de week voor het inkorven al op doordat hij telkens takjes het hok in sleepte.

De weduwnaars worden twee maal per dag losgelaten en blijven dan gedwongen buiten. In het voorjaar wordt een ronde jongen grootgebracht. De eerste twee vluchten werd gespeeld op een jong daarna op weduwschap.
De “Barcelona”, zoals deze doffer nu vanzelfsprekend heet, is als voorbereiding op 6 vitesse/midfond vluchten mee geweest waarvan de laatste een midfond vlucht was, twee weken voor het inkorven van Barcelona.
De vader van deze doffer is van het soort van Comb. Keun en dochter en de moeder van de Gebr. Van Doorn. Aan beide kanten van de afstamming komen grote namen voor zoals Jan Ernest en Jan Theelen, dus is deze klasbak uit het goede hout gesneden zullen we maar zeggen.
Een duif van die leeftijd moet zich net als de anderen bewijzen en dat blijkt ook wel uit eerdere prestaties waaronder een 4e in sector 4 van St. Vincent.

Dit was de mooiste ervaring van Auke in de duivensport, al was de aankomst en alle bijkomende emoties hem bijna te veel geworden. Na aankomst was Auke compleet van de wereld wat de dochter er toe bracht te zeggen: “als dit niet snel beter wordt ga ik een dokter bellen”. Gelukkig viel het allemaal mee en kon er worden genoten van deze uitzonderlijke prestatie.

Het bloed in de aderen van de duiven die het hok bevolken zijn kruisingen van De Combinatie T. Vertelman en Zn. uit Hoogkarspel, J. Keun uit Donderen, Gebr. Van Doorn uit Someren en Martin Hensen uit Volendam.
Toen werd overgeschakeld naar de overnachtfond werden 10 jongen gekocht bij Van Doorn uit Someren en J. Keun uit Donderen. Deze twee lijnen werden gekruist en daarmee de basis werd gelegd voor de duiven op het hok van Auke.
Auke is nu drie jaar lid van de Stichting Marathon Noord en hoopt op meer liefhebbers voor de overnachtfond in zijn regio. Want we zijn”buitenbeentjes hier” zoals hij zegt.

Wim van Dorrestein bracht namens de Stichting Marathon Noord felicitaties over en reikte de bloemen uit aan Auke.

We waren te gast bij een sympathieke melker die we samen met zijn vrouw nog vele successen, plezier en gezondheid toewensen.

Heimen Huisman