Woordje vooraf - Er is mij gevraagd om als magnetiseur en hobbymelker (sinds 2006) een artikel te schrijven over de wisselwerking tussen melker en duif en de invloed hiervan op de melker. Ik vind het een leuke, maar ook moeilijke vraag. Moeilijk omdat het zo snel een zweverig of ingewikkeld verhaal kan worden. Maar goed, ik ga in ieder geval proberen in begrijpelijk Nederlands te vertellen over hoe melker en duif een magnetische band hebben met elkaar. En dat de prestaties van de duiven hier, gek genoeg, mee in verband staan.

Magnetisme

Laat ik beginnen met een korte uitleg over magnetisme en wat een magnetiseur is. De naam zegt het eigenlijk al; een magnetiseur is iemand die werkt met magnetische energieën. Hij spiegelt de manier waarop energie zich beweegt in het zenuwstelsel en hoe de metaalachtige (b.v. ijzer) stoffen in het lichaam zich gedragen. De magnetiseur kan vanuit zijn kennis en ervaring begrijpen wat er op elektromagnetisch gebied gebeurt. Het voert te ver om hier dieper op in te gaan, maar magnetische energie bij mensen en dieren vertelt veel over bijvoorbeeld hoe zuurstofrijk het bloed is en hoe het gesteld is met de stofwisseling.

Wanneer is iets magnetisch? Bij magnetisme gaat het om – wat men noemt – twee opvallende natuurkrachten: aantrekkingskracht en afstotingskracht. Dingen die dit natuurkundig verschijnsel vertonen worden magneetpolen genoemd.

De aarde is een magneet, maar ook de zon en maan hebben hun eigen aantrekkings- en afstotingskrachten en mogen we dus magneten noemen. Onderzoekers hebben onlangs ontdekt, dat de magnetische kracht van de aarde aan het afnemen is.

Gooi maar in mijn pet…

Wanneer je als melker het hok binnenstapt om je duiven te verzorgen, heb je geen flauw idee dat je zelf een wandelende magneet bent en je duiven vliegende magneten. Het is zelfs zo dat de magnetische velden van jou en je duiven een verbinding aangaan. En via deze magnetische band wordt er energie uitgewisseld. Dus energie komt niet alleen uit de voerton of drinkpan. Raar, maar waar!

Nu ik je dit verteld heb, ga je misschien anders naar jezelf en je duiven kijken. Of hoor ik je zeggen: “Zware kost allemaal…, gooi maar in mijn pet. Trouwens, wat heb ik er aan? Gaan mijn duiven er beter van vliegen?” Wat hierop te antwoorden?

Topduiven en -melkers

Bij topduiven en topmelkers is het magnetisch veld in evenwicht. Blijkbaar heeft een evenwichtig energieveld iets te maken met topprestaties leveren. Achter deze twee korte zinnen schuilt een groot mysterie, want hoe zit dat precies. Er komen dan vragen omhoog, zoals: wat is een magnetisch evenwicht? En kun je dat beïnvloeden? Vanzelfsprekend ga ik in dit artikel dieper op deze vragen in.

Hoe komen toppers eigenlijk aan een uitgebalanceerd magnetisch veld? Halen ze het uit een potje of een flesje? Nee, ik heb het idee dat het een aangeboren kwaliteit is. Moeder Natuur maakt uit wie er in de duivensport met de ereprijzen vandoor mag gaan. Trouwens, ik heb bij een topruiter en- paard dezelfde overeenkomsten gevonden. Het lijkt erop dat mensen die succesvol zijn met dieren een uitzonderlijk actief magnetisch veld bezitten.

Wil ik hiermee zeggen dat je een geboren kampioen moet zijn om super te kunnen presteren in de duivensport? Nee, gelukkig niet! Maar iedereen die een kampioen wil worden kan dat bereiken. Waar een wil is, is een weg! Tenminste, dat wordt met dit gezegde bedoeld. Aan het eind van dit artikel kom ik ook op dit onderwerp nog uitgebreid terug.

Compleet magnetisch veld

Voordat ik verder ga wil ik nog even kort samenvatten wat mijn kijkrichting en doel zijn voor dit verhaal.

Wetenschappers bevestigen dat duiven een magnetisch zintuig hebben om contact te onderhouden met het aardmagnetisme. Het aandeel magnetisme groeit in de medische wetenschap. Wie kent er niet de MRI-scan? Deze grote magneet levert prachtige beelden op van de binnenkant van mensen. Wat ik en andere magnetiseurs ervaren is dat mensen en duiven een compleet magnetisch veld hebben en dat deze velden elkaar beïnvloeden.

We weten dat de hersenen elektromagnetisch geladen zijn. Het is zelfs zo dat alle levende cellen in ons lichaam positief (celwand) en negatief (celinhoud) geladen zijn.

Tussendoor kan ik vertellen dat de balans positief / negatief geladen veel zegt over hoe we ons voelen. Opladen en ontladen van het lichaam is een belangrijke activiteit, die grotendeel onbewust verloopt. Ik zie duivenmelkers met veel stress die tijdens het seizoen niet goed presteren, maar plotseling toch de curve omhoog weten te brengen.  Vervolgens snappen ze zelf niet hoe het plotseling beter is gegaan. Ook dit verschijnsel heeft te maken met teveel opladen en te weinig ontladen van energie. Pas wanneer deze melkers het gedoe hebben kunnen loslaten, gaan ineens de duiven beter presteren en zijn ze gezonder. Melkers zeggen dan tegen mij: “Het hele seizoen doe ik mijn stinkende best en nu gooi ik er met mijn pet naar en gaan ze beter presteren”. Je kent nu mijn verklaring hiervoor. Andere vormen van ontladen zijn: sporten, lachen, huilen en je teleurstelling uitspreken.
Maar let op: er is geen wetenschappelijke overeenstemming dat magnetiseurs de hersenen magnetisch zouden prikkelen of iets in die richting. Ik vertel je wat ik ervaar en wat mijn ideeën zijn, meer niet. Mijn doel is om te pleiten voor een andere benadering van de duivensport; minder stress, meer ontspanning. Dat heeft voordelen voor de individuele duivensporter, maar ook voor onze sport in het geheel.

Wat ik kan waarnemen bij mens en duif is een beweeglijk magnetisch veld. Via miljarden zenuwcellen ervaar ik bijvoorbeeld hoge of lage trillingen en prikkels.  Maar ook of een lichaam aan het op- of ontladen is en de balans tussen die twee activiteiten.

Mijn ideeën over deze magnetische waarnemingen heb ik in een model geplaatst.

Het magnetisch model waar over ik spreek houdt  twee open energievelden met elkaar in verbinding:

1. Bewegingsenergieveld (trillingen, stromingen e.d.)
2. Remgeheugenenergieveld (afstotingskracht, weerstand e.d.)

De naam Bewegingsenergieveld spreekt voor een deel voor zichzelf. Remgeheugenenergieveld zal meer uitleg nodig hebben. Beide benamingen zijn nogal een mondvol en voor de leesbaarheid zal ik ze voor dit artikel terugbrengen tot Remgeheugen en Bewegingsenergie.

Nu de toelichting. Ik heb het Remgeheugen genoemd, want dat is feitelijk wat er in het lichaam gebeurt. Je neemt trillingen waar en iets trilt alleen als er ook een afremmende tegenbeweging is. In het kort kun je zeggen: zonder weerstand geen trilling.

Ik geef een voorbeeld. Pak een pijl en boog en schiet de pijl op een boom af. Ik ga ervan uit dat je de boom gaat raken. Luchtweerstand zal iets doen, maar op het moment dat de pijl zich in de boom boort ontstaat de grootste trilling in de pijl.

De mate van trilling is van veel factoren afhankelijk, dat is logisch. Bij lichaamscellen ligt het iets genuanceerder dan bij een pijl en boog. In het lichaam zijn het namelijk de eiwitten die voor de weerstand moeten zorgen. Dat doen ze ook maar de mate waarin ze dat doen ligt vast in het Remgeheugen. Elk eiwit heeft een geheugen en weet hoeveel weerstand het moet bieden om de zaak in evenwicht te houden. De hoeveelheid beweging en weerstand zijn dus bepalend voor de drieslag: actie – reactie – herstel.

Kun je het zien en meten?

Helaas, ze laten zich moeilijk zien en meten, maar voelen kan iedereen ze en we doen dat ook regelmatig. We hebben niet voor niks gevoelszenuwen. Ik geef een voorbeeld, dat iedereen herkent.

Wanneer iemand je in de rug aankijkt of voorbij je huisraam loopt en naar binnen kijkt, terwijl jij op dat moment met je rug naar de straatkant zit. Wat voel je dan? Dat gevoel is moeilijk te omschrijven, maar je zult bijna altijd op of achterom kijken. Wat je voelt zijn de magnetische bewegingsenergieën die vluchtig contact maken. Het is alsof iemand met een onzichtbare vinger in je rug prikt. Jijzelf reageert via je remenergie, ofwel via je geheugenenergie. Jouw zenuwcellen hadden de trilling opgenomen en verder het lichaam in doorgeseind, om een tegenbeweging te organiseren.

Waar dienen Bewegingenergie en Remgeheugen voor?

In het kort dienen ze om dat wat afgebroken is weer op te bouwen in het lichaam. Lichaamcellen hebben een eigen geheugen en weten precies wat ze aan bouwstoffen nodig hebben om zichzelf te reproduceren. De bewegingenergie zorgt er simpelgezegd voor dat de bouwstoffen op de plek van bestemming komen. Wanneer beide energievormen goed samenwerken, voelen mens en duif zich gezond.

Energierelatie melker en duif

Wanneer je naar het model kijkt, zie je drie gekleurde ringen. De binnenste ring staat model voor het fysieke lichaam, dat ingesloten is door het Remgeheugen en Bewegingsenergie. Het magnetisch veld doordringt de drie en houdt ze bij elkaar.

Belangrijk voor het verhaal is om te vertellen dat het bewegingsenergieveld van duiven veel vluchtiger of sneller is dan dat van mensen. Waar leid ik dit uit af? Je kunt het feitelijk al zien aan de veel snellere spijsvertering van een duif en het ontbreken van bijvoorbeeld een blaas. Ook de lichaamstemperatuur, de ademhaling, de hartslag liggen allemaal veel hoger dan bij ons (mensen). Dat, bij elkaar, betekent dat de duif een diersoort is die een enorme behoefte heeft aan Bewegingenergie. Dat moet ook wel, want de duif behoort tot de vliegende en niet tot de loopvogel.
Hoe zit dat bij mensen? De Bewegingsenergie van mensen is veel trager dan die van de duif. Wij hebben bijvoorbeeld wel een blaas en ons ademhalingssysteem is volledig anders georganiseerd. Er zijn nog meer verschillen in het spijsverteringsdeel, maar het gaat er om dat we trager verteren en daarom een minder grote behoefte hebben aan Bewegingsenergie.

Waarom is dit verschil zo belangrijk? Wanneer een duif vliegt functioneert zijn Remgeheugen en Bewegingsenergie optimaal; op- en ontladen gaan dan automatisch. Op het moment dat de duif de grond raakt of in het hok aanwezig is, wordt die optimale balans verstoord. Het opladen is dan niet meer vanzelfsprekend. Maar ja, ook een vogel, zoals de duif moet regelmatig rusten en eten. Gestuurd vanuit zijn instinct, zal de duif aansluiting zoeken bij ander Bewegingsenergievelden. Je raadt het al de voornaamste bron van Bewegingsenergie is de melker.

De duif is in zijn energiebehoefte te vergelijken met een stofzuiger. De Bewegingsenergie van de melker is dan het huisstof. Het gevolg van deze stofzuigerrelatie is dat Bewegingsenergie van de melker eenzijdig in een stroomversnelling wordt gebracht. Zet maar eens de stofzuigerslang op je arm, dat weet je direct wat ik bedoel. Het gekke is dat deze relatie niet ophoudt op het moment dat de melker zijn hok verlaat of zijn stofjas uittrekt. Neen, via het gedachteleven van de melker blijft deze energierelatie in tact. Ruimtelijke afstand heeft hierop geen invloed, want de energievelden liggen voor het grootste deel buiten het fysiek lichaam van mens en duif. Kortom, energie en fysiek lichaam doordringen elkaar, dat wel, maar de niet zichtbare energieën hebben een veel groter bereik dan het fysieke deel. De wijze waarop bijvoorbeeld de duif zijn weg terug naar zijn hok vindt, heeft te maken met deze energieën. 

Vraag jezelf – in alle eerlijkheid –  maar eens af waar je gedachtes zijn? Veel van de gedachtes van een melker is gekoppeld aan zijn duiven. Het is voor melkers blijkbaar heel moeilijk om die gedachtestroom los te laten.

Het uiteindelijke resultaat is dat de Bewegingsenergie van de melker wordt opgejaagd en dat wordt niet op prijs gesteld door het Remgeheugen en ons materieel lichaam, denk aan spijsverteringsorganen en eiwitten.

Hormoonklieren komen met afremmaatregelen en mocht dat niks uithalen dan ontstaan tekorten of een overschot in het lichaam. Uiteindelijk heeft dit consequenties voor het gedrag van de melker. In het slechtste geval is de melker verslaafd aan zijn duiven en verliest zijn interesse voor zijn sociale omgeving. Ik zeg met opzet verslaafd, omdat het de melker een prettig gevoel geeft waar hij geen afstand van wil doen.   

Ik schets hierboven een negatief beeld, waardoor ik de indruk wek alsof de duivensport een gevaarlijke sport is. En voor een deel klopt dit negatieve beeld ook met de werkelijkheid. Niemand kan toch ontkennen dat veel melkers niet zo goed meer weten waar de rem zit? Praten over duiven kunnen we de hele dag door. Zelfs in bed dromen we van de duiven. Iedereen kan deze kritiekpunten uit eigen ervaring aanvullen.

‘Ja, maar…’ hoor ik je zeggen. ‘…om te presteren moet je alles op alles zetten, het is immers topsport’. Tuurlijk, topsport is een kwestie van focussen en veel opzij zetten, maar enerzijds gebeurt dat voor een bepaalde periode in het leven van een topsporter en anderzijds weten begeleiders tegenwoordig heel goed dat overtraining net zo verkeerd is als een tekort aan training. Voor alle sporten geldt de Wet van de Balans.

Hoe zit dat bij topmelkers?

Ik heb vanaf 2005 redelijk veel topmelkers gesproken, ik ben tot de conclusie gekomen dat ze baasjes zijn. Het zijn geen volgers maar leiders. Tot op zekere hoogte kun je bij de meeste wel spreken van een soort verslaving, maar ze weten heel goed de balans te bewaren tussen opladen en afladen van duivenenergie. Ze kunnen van nature ook prima omgaan met de prestatiestress.

Ik heb aan het begin van mijn verhaal geschreven dat het magnetische veld bij toppers in balans is.
Verderop het ik het magnetisch veld in een model geplaatst en verteld over de twee tegengestelde energieën. Ik heb mijn ervaring verteld dat duiven een veel grotere behoefte hebben aan Bewegingsenergie dan mensen. En dat duiven een groot deel van hun energiebehoefte aftappen bij de melker.

Mijn conclusie is dat de topper beter is in staat is om weerstand te bieden tegen de aanzuigende kracht van de duif. In mijn termen betekent dat de verhouding tussen Bewegingsenergie en Remgeheugen bij een topper beter in balans blijft dan bij een melker uit het grote melkers peloton. 

Hoe en wat?

Bij kampioenen bemerk ik een Bewegingsenergie die loopt van de linker hersenhelft naar linkernier en van rechter hersenhelft naar de rechternier. De rechterkant vertegenwoordigt het Remgeheugen. Bij de Superkampioen speelt het hart een verbindende rol; op die plek komen de energiestromen bij elkaar en wordt de balans bereikt.

Vanuit energieniveau kun je de  lijn doortrekken naar het gedragsniveau. Bij Supertoppers zie je aantal gedragkwaliteiten, waarvan je kunt stellen dat ze hun bron hebben in hun energiehuishouding.

De Supertopper:

• Ziet alles op het hok en aan de duif (kan goed onderscheiden wat meer en minder belangrijk is voor de kolonie)
• Vindt een goede relatie met de duiven belangrijk
• Is warm zakelijk, maar niet emotioneel
• Is ambitieus (geen dromer)
• Is doelgericht (geen twijfelaar)
• Is positief en toekomstgericht denker (staat niet te lang stil bij tegenslagen)
• Heeft zelfvertrouwen in zijn beslissingen
• Is systeemvast
• Reageert rustig op veranderingen (raakt niet snel in paniek en wordt niet snel boos)
• Is gedisciplineerd
• Doet veranderingen in kleine stapjes, en is wars van impulsieve gedachtes
• Is eerlijk in zijn mening
• Is effectief in energieverdeling (put zich niet uit en is aan het einde van het seizoen nog redelijk fit).

Topduiven

Wat ik heb geschreven over Topmelkers komt in grote lijnen overeen met wat ik heb waargenomen bij Topduiven. Ook Topduiven onderscheiden zich middels de energiebalans.

Modern leiderschap gevraagd

Mijn stelling is dat het grote duivenmelkerspeloton te weinig baas is over zijn duivenkolonie. Het ontbreekt aan modern leiderschap.

Of het een hond, een paard of een duif is, dieren hebben een instinct voor pikorde en daarom moet in dit geval de melker de baas zijn over de kolonie. Dat ben je als melker verplicht tegenover je duiven. In overeenstemming met het idee  van een pikorde, is dat duiven de grenzen opzoeken van de leider. Iemand die een slaaf is van zijn duiven kan geen goed leider zijn. Waarom niet? Om de simpele reden dat er dan onvoldoende afstand bestaat tussen de leider en de kolonie.

Het is niet zo vreemd om hier een vergelijking te maken met leiders in organisaties of ondernemingen. Leidinggeven aan een groep mensen vereist een bepaalde stijl die herkenbaar is. Wat is de essentie van een leider? Een leider is geen direct uitvoerende, maar iemand die de voorwaarden schept voor anderen om hun taak uit te kunnen voeren. Het klinkt zakelijk maar het leidinggeven aan een omvangrijke duivenkolonie vereist in de 21ste eeuw modern leiderschap. Is dat moeilijk? Het zal voor veel melkers moeilijk te realiseren zijn om anders te gaan denken over hun sportbeoefening. Het zal veel melkers tegen de borst stuiten dat ik van mening ben dat melkers die beter willen presteren meer tijd in zichzelf zouden moeten steken en minder in hun duiven. De meeste onder ons zullen met hun vinger naar het voorhoofd wijzen, maar voor degene die de voordelen van modern leiderschap willen plukken heb ik de  voordelen onder elkaar gezet.

• Meer tijd voor gezin, vrienden of andere vrijetijdsbestedingen
• Minder duiven en betere prestaties
• Minder energieverlies
• Minder verzorgings- en spelkosten
• Lagere drempel voor nieuwkomers
• Beter imago voor de duivensport in het algemeen.

Nawoord

Ik heb een aantal onderwerpen behandeld die te maken hebben met magnetisme bij melker en duif. Het onderwerp magnetisme in de duivensport heeft vele raakvlakken. Ik denk dan aan leiderschap, hokkenbouw, voeding, training en gezondheid. Op veel vragen kan ik een antwoord geven, maar op vele vragen moet ik het antwoord schuldig blijven. Dit laatste is mijn motivatie om door te blijven zoeken. Intussen geniet ik dagelijks van mijn gevleugelde vrienden. Ter afsluiting wil ik alle duivenmelkers bedanken die een bijdrage hebben geleverd aan mijn onderzoek.

Rob van Hove