Het eerste wat ik hoorde toen ik beneden kwam, was: Erica, heeft een dochter en ze heet Linda. Je moet weten, dat ik zoiets, maar moeilijk zonder droge ogen te houden kan horen. Ik bedoel, dat er weer een wondertje is geboren. Dat vind ik zó bijzonder...

Dat zit zo. Ik heb eens ooit van een duivenmelker uit Klaas aan de Waal vernomen, dat er een kindje in zijn gezin moest komen. Logischerwijs, een jongen. Kijk, Bertus is een geweldige vent en dito kampioen op de grote fond. Maar, zijn vrouw Erica, die kan soms zó eigen-wijs-zijn, ‘n geweldig wijfie, echt waar! Maar, omdat ze zoveel eigen-wijs-heid bezit is het voor de engelen dubbel zo hard werken geblazen. Om een lang verhaal kort te houden, wil ik de moraal van het verhaal aan je vertellen.

Er bestaan op de wereld twee soorten zwangere vrouwen: 1. Die negen maanden van hun kleintje houden. En (2) vrouwen, die 9 maanden lopen te 'mauwen' dat ze het zwanger zijn maar niks vinden. Gelukkig dat de natuur daar iets op gevonden heeft. De geboorte-engelen zorgen ervoor, dat de geboorte een waar feest wordt voor de vrouwen, die al die tijd hebben ‘geklaagd en gezeurd’. Deze groep worden de fijnste moeders, die je maar kunt voorstellen, echt waar.

De groep meiden, die al de maanden het geweldig hebben gehad, moeten dit vaak (tijdelijk) bekopen, met een soort napijn. Je hoort en leest, dat wel is. In de damesbladen, wordt dan gesproken, door meestal mannelijke deskundigen, dat die napijn in de ziel komt door de hormonen, enzo. Ik zelf, ben ook een man, maar ik geloof dat werkelijk alles tegenwoordig onder het ‘hormonen kleedje’ wordt geschoven. Ik ben maar een leek. Maar ik denk dan, waar blijft die vent van die bevallen vrouw dan…?
Meestal, - niet altijd, gelukkig – zie je bij vrouwen, die tijdens de zwangerschap ‘blij’ waren, na  de bevalling een terugslag ontstaan...

Ja, denk ik dan. Waar blijft die engel van een man van die vrouw dan? De natuur – vooruit de hormoontjes – hebben negen maanden hun beste beentje voorgezet. Voor vrouw-, man- en kindlief. En wanneer, kindlief er eenmaal is dan mogen de ‘hormoontjes’ toch wel verwachten, dat het nieuwe leven wordt gevierd? Ook, nee juist, door ons mannen! Begrijp je nu wat ik bedoel, als ik zeg, dat ik vochtige ogen krijg als ik vanochtend in mijn email (van Erica) lees, dat Bertus en zij ontzettend hebben gehuild, toen Linda op aarde aankwam. Kijk, zo’n vent die wens je iedere vrouw toe. Toch?

Waarom vertel ik over deze blijde gebeurtenis zo uitgebreid? Heel simpel, ik start binnenkort een EHBO post voor ouders en hun kinderen. Ik ga Kinderpost schrijven en versturen naar opvoeders, die de ‘natuurlijke band’ met hun kroost willen versterken. Want, laten we eerlijk zijn. Niet ieder kind en ouder zijn zo fortuinlijk in het leven, zoals die drie uit Klaas aan de Waal. Ja, Toch?

Ter afsluiting ga ik nog iets vertellen over het overwennen van twee van mijn gevleugelde vrienden.

Overwennen van mijn twee Stompwijkse cracks op de overnachting

Ik had vorige week zondag geschreven, dat ik raad en advies had gevraagd aan mijn overleden jeugd- en duivenvriend, Theun. Die gaf me de raad om vandaag iets van ‘staalblauw’ van kleur aan te trekken. Nou, heb ik wel een duivenstofjas die qua kleur in de buurt komt. Dus die heb ik vanochtend maar aangetrokken….

Òf ik iets speciaals heb gemerkt vanochtend bij de duiven, vraag ik aan mezelf. Uhhh. Nee.
Eigenlijk, ook weer wel. Maar niet bij de ‘2 krijgertjes’ zelf. Wel bij een zwarte duivin, die in de zomer, lang is weggeweest. Dat is een volle zus van het ‘Oggie’ van de familie Van Klink. Deze duivin was in 2008 een superkampioen op de grote fond. De ‘Klinkjes’ hebben met deze duivin op de PIPA-site een eervolle plek gekregen. ’n Fotoke plus een stuk tekst erbij, leuk hoor!   

Eens even navragen aan Theun

Zeg, Theun. Ik ben vanochtend zo vrij geweest om met mijn ‘staal-achtigblauw’ de duiven te doen. Maar, ik heb niks ongewoons gemerkt. Behalve dan bij dat ‘zwartje.’ Ze zat op mijn pols – samen met de blauwe gekregen crack – uit mijn handpalm te eten. Vind ik leuk. Die twee gekregen fondmannen ben ik allemachtig tam aan het maken. Als ik in de keuken sta en naar het hok kijk, dan worden ze al wild, die twee cracks, bedoel ik. Dan willen ze maar één ding en dat is naar die lange toe….

Genoeg, Rob! Als ik geen halt roep, dan schrijf/praat jij gewoon al-maar-door. Ik had je gevraagd om iets blauws aan te doen. Dat heb je vanochtend gedaan, merk ik.

Ja. Klopt.

Dan ga ik je nu vertellen, waarom. Duiven, kunnen heel goed zien. Veel beter dan mensen. Sommige wetenschappers zeggen wel 8x beter!

Wist ik al.

Als je het dan wist, waarom vraag je mij dan om raad en advies bij het overwennen?

Nou, ik dacht, dat jij van jouw kant, misschien iets nieuws kon bijdragen. Dat was en is de reden, meer niet.

Oké dan. Kijk, duiven zijn zeer warmbloedige ‘natuurwondertjes’, die het prettig vinden om een beetje af te koelen. Niet altijd, maar soms. Om de zoveel uur wil een duif zijn warmte kwijt. Lukt dat niet dan wordt het té warm. Je kunt dit als ‘melker in opleiding’, zoals jij Rob herkennen aan het vlieg- en badgedrag. Ga van de week maar is iets minder voeren, dan zul je zien, dat je ‘engeltjes’ langer trainen. Houd dit 2 weken vol en je zult zien, dat de conditie enorm oploopt…

O, dus ik voer ze teveel. Maar dan begrijp ik niet wat die warmte met mijn blauwe stofjas vandoen heeft. Leg eens uit als je wilt?

Simpel Rob. Kijk maar naar een kaarsvlam. Wat zie je dan. Dan zie je – als je goed kijkt – aan de binnenkant van de vlam een blauwachtige kleur. Aan de buitenkant, kun je soms, een roodachtige kleur ontdekken.
Ik ga even door Rob. Je weet, dat die roodachtige kant van de vlam ‘warmer’ (hogere temperatuur) is dan de blauwachtige kleur. Die is koeler! Ook weer in temperatuur gemeten, natuurlijk.
Deze warmte- koude verschillen hebben te maken met de zuurstofverbranding. Ingewikkeld allemaal voor een M.I.O. (melker in opleiding – RvH) maar, de komende weken kan ik je het haarfijn uiteenzetten. Als je dat wil…?

Graag! Theun. Maar ik snap toch nog niet, wat mijn blauwe stofjas met die warme overwenners te maken heeft…. 

Komt ‘ie. In aardse termen. Die duiven zijn net kacheltjes, die hun straalwarmte kwijt willen. Jij, als MIO blijft er maar ‘kolen’ in gooien. Dat snap je wel, denk ik. Die kachel wordt dus warmer en heter! De 2 duivenoogjes die zien de lucht als een Groot Bad; een zee aan afkoeling. Zeker, als de lucht staal blauw van kleur is. Dan is dat een teken van koude. De atmosfeer, de vlieglucht, de hemel, de aardelucht is dan op z’n koelst! Duiven, zijn slim en die weten dat. Die vliegen het liefst met een strak blauwe lucht. Maar dan niet met een noordoosten wind, dat weer niet. Maar dat vertel ik je een andere keer. Anders snap je er geen pepernoot meer van.

Ik begin het een en ander te vatten, Theun. Maar, ik durf het bijna niet meer te vragen: …en die jas van mij dan… is die dan een soort teken van verkoeling voor de duiven…. Zit dat zo….?

Die blauwe stofjas, van jou, die wordt door de duiven 8x versterkt gezien. In werkelijkheid meer dan 8 maal maar oké. De wetenschappers houden het 8 keer. Je kunt je voorstellen, dat als het blauw (het koelere deel van de kaarsvlam) van je jas 8x sterker blauw is…. Dan doet het pijn aan jouw ogen, maar het is een weldaad voor de ogen van je ‘gevleugelde kacheltjes.’ Snappie?

Dus, als ik het goed begrijp, dan vinden ze de kleur blauw gewoon prettig om naar te kijken. En door te vliegen tijdens o.a. een strakke en heldere blauwe lucht, dan raken ze hun overtollige hitte kwijt. En dat allemaal omat ik teveel voer? Snap ik dat goed?

Ja, dat snap je bijna goed. Maar het is na alweer laat. En ik denk dat jouw vrouwtje zo thuiskomt van de kerkdienst.

Klopt! Nou, tot volgende week dan maar, Theun.

Is goed, Rob. Tot volgende week zondag!

PS. Nu ik terugdenk aan de antwoorden van Theun, dan moet ik toegeven dat ik sommige dingen toch niet helemaal begrijp. Ik weet. Mijn duiven trainen niet urenlang. Kwartiertje, meer niet. Vind ik best hoor. Maar, ik moet ze dus minder voeren... En juist, dat begrijp ik niet. Want, ze vliegen langer – volgens de kijkrichting van Theun –  als ik ze minder ga voeren.

Maar, dan hebben ze toch juist minder warmte-energie om te hoeven kwijtraken... Dat spreekt elkaar toch tegen: meer en minder of minder en meer...???

Ik ga het volgende week zondag navragen. Bij deze gewezen melker. Maar, misschien is het zoals mijn vader zaliger, vroeger als kleine jongen al tegen me zei: “Jongen, des te meer je te weten komt, des te minder je gaat begrijpen.” Nee, hij zei het anders en beter: ‘Des te meer je weet, des te meer je weet hoe weinig je weet!’

Ja, zo was het...