Ik heb dit stukje voor duivenmelkers geschreven om ruchtbaarheid te geven aan het verschijnsel: jonge duivenverlies! Ik kreeg zojuist een mailtje van een duivenmaat en die was er van de Zevenbergen – Leiden nog 18 kwijt van de 50. Niet gezond? Zeker van wel, want het is een ervaren duivenmens en ze trekken ca. een 30 minuten tot 1 uur; niet te lang noch te kort, lijkt mij?

Er zijn heel veel theorieën over het verlies aan jonge “onervaren vogels.” Ik zal ze hier niet noemen, want ik wil de aandacht richten op iets heel anders. Door mijn werk als zelf-management trainer kwam ik in aanraking met een jonge vent van 19 jaar, die was verteld dat hij aan ADHD zou lijden. Ik ben geen vakman op dat gebied, maar de therapie die hem was voorgesteld maakte deze jonge man er niet gelukkiger op. ‘Of ik is met ‘m wilde praten?’ Dit, vroeg me zijn vader, die gewoon bij mij in training is. Ik zei: “Goed, drie gesprekken, want ik kan het niet voor ‘m oplossen!”

De relatie tussen het verlies aan jonge duiven en aan ADHD lijdende jonge mensen, plus het scala aan andere etiketten, zoals dyslectici en autisten; het aantal groeit jaarlijks, zonder dat er geredderd kan worden, zonder de nodige chemicaliën. Inderdaad, soms kun je niet zonder, maar andersom werkt je kind op paardrijles doen soms zo goed dat het de helft van haar (in dit geval een meisje, waar van ik ophoorde) medicijngebruik scheelt. Het is maar een tip!

Goed, de relatie tussen jonge duiven en adhd, dyslectici e.d. is mijn inziens die van beweeglijke  zintuigen! Ik onderscheid er in mijn praktijk 12 (dit terzijde). Tegen, de ADHD knul heb ik gezegd, dat hij zijn gedachten en zijn zintuigen niet bij elkaar kon vinden. Via het inhouden van zijn reacties (hij reageert op iedere externe prikkel, direct met een interne tegenbeweging: een kort lachje, kuchje, been- of armbeweging, enz). Het lukte ons om in het derde gesprek zijn reactie 5 sec (!?) in te laten slikken. Het koste die knul zichtbaar veel kracht, dat wel. Maar! Hij was trots als een pauw, die net zijn wijfje het hof had gemaakt, prachtig.

Over pakweg drie maanden, ga ik ‘m weer spreken en dan is luisteren of zijn reactiesnelheid, al is teruggelopen, van direct, naar een klein beetje minder direct. Op den duur gaat het hem wellicht lukken om zijn gedachten en zintuigen beter bij elkaar te krijgen en dan zal hij niet zo snel meer dwalen.

Niet vinden van de zintuigen

Jonge duiven zijn als ze in de groei zijn net zo slecht in het vinden van hun oriëntatiezinnen, als mijn adhd klant. Dit is voor het dagelijkse uit- en inlaten geen probleem, maar als de duivengroep te groot en onbekend wordt, dan gaan er andere natuurwetten gelden, vandaar mijn opmerking, dat een jd zijn zintuigen niet instinctief vindt. Ik bedoel, de chaos en warmteophoging in manden, vrachtauto’s en lossingen zijn funest voor het jd instinct! Kortom, het 'naar huis vlieginstinct' komt in aanraking met een overdosis aan beweeglijkheid en verlies daardoor haar vorm.

Dit was vroeger toch hetzelfde als nu?

De verliezen waren er toen ook om dezelfde reden als ik hierboven heb aangegeven. Ik denk hier aan met name jonge duiven die niet goed (onder stress) hun oriëntatiezintuig kunnen vinden. De huidige extra aantallen die wegblijven van hun bazen en hokken, komt omdat de aarde, zon en maan, in een uitermate turbulente tijdsperiode leven. ‘Om’ de zon en haar onder-planeten (Venus, Mercurius en de bekendste: Maan) heen is zoveel beweeglijkheid geconstateerd, dat b.v. ongeboren vruchten (vnl mensenbaby’s) en opgroeiend kinderspullekes, zoals onze jonge duiven hier langdurig gedesoriënteerd van kunnen raken.

Mijn advies: biedt aan opgroeiende kinderen meer rustmomenten. Hoe? Door o.a. de stekker uit alles wat de ontluikende zintuigen trekt te halen. Bij jonge duiven zou ik precies andersom denken: niet verduisteren! Maar lekker laten scharrelen.
Eind goed, alles oké? Nee! Want, de mens (ouders en alle kinderen met een stickertje op het voorhoofd) kunnen kiezen voor het bewust minderen van opjagende beelden, gemanipuleerde etenswaren (koeienmelk b.v.). Inderdaad, we kunnen de klok niet terugdraaien, maar we kunnen wel kiezen voor anders en minder, maar blijkbaar, willen we meer en nog véél meer?

Rob van Hove

PS. Zintuigen zijn heel bijzondere ‘dingen’ die ons mensen (en duiven) besturen als een soort van poppentheater. Dit gaat allemaal prima, zolang we maar ons verstand en zo erbij weten te houden. Ik duid hier op de functie van de poppenspeler (de persoonlijkheid met zijn verstand en emoties), die moet er geen al te drukke zooi van willen maken. Doet hij dit toch, dan raken bijvoorbeeld waarnemingen en innerlijke reacties daarvan in de war, dan wordt het een soort van ruzie tussen de externe en interne prikkels. Geloof me, je moet goeie maatjes blijven met je ogen, oren, neus, maar ook je platvoeten :-)