Zo, net thuis……even een half uurtje met de hond lopen, snel eten en maar weer naar een vergadering. Kan allemaal net. Morgenavond hetzelfde verhaal. Op tijd zijn, want dan moet ik een wedstrijd tafeltennissen. Ik kom zojuist bij een duivenliefhebber vandaan. Een goede en grote zoals dat heet. Even bijpraten hoe het gegaan is dit seizoen. Ik was hem al wel op teletekst tegengekomen maar ik had hem nog niet echt gesproken.

Het seizoen is nu voorbij, dus de liefhebber zal nu wel volop tijd hebben... Ik had het kunnen weten. Het tegendeel is waar. Ik kom aan en er wordt hard gewerkt. Een hok van naar ik schat zo´n 22 meter lang. De verluchting wordt aangepakt, het dak geïsoleerd, alles wordt schoon gemaakt, er wordt geverfd. “Nog 5 meter” zegt de liefhebber, “dan ben ik er klaar mee”. Ja, ja dat zal wel denk ik dan.
Even uitblazen. Een kop koffie erbij. Hoe is het gegaan met de jongen? Van de 200 gekweekte jonge duiven zijn er uiteindelijk 70 overgebleven. Na een strenge selectie wel te verstaan. Zeventig jonge duiven die volgend jaar als jaarling mee moeten. Niet dat dit aantal daadwerkelijk zal worden gespeeld, want de winter komt nog voorbij en de roofvogel ook. Blij als er 40 bruikbare duiven gaan overblijven. Hopelijk zit er 1 goeie bij...

Kleine liefhebbers zijn vaak niet blij met de vele duiven die deze grote liefhebbers inkorven. Vooral als we er een paar van in de vereniging of in de naaste omgeving hebben.  Ze bepalen voor een deel de trek van de duiven wordt er beweerd. En als we dan naar de uitslag kijken….. Daar is gewoon niet tegen te vliegen. Ze maken de duivensport kapot.

“We gaan het anders doen”, was eens mijn voorstel naar een kleine liefhebbers die heel veel commentaar had. “U krijgt de beschikking over al die duiven van de grote liefhebber en u gaat er mee vliegen. De grote liefhebber mag met het aantal duiven vliegen waar u nu mee vliegt. Meer niet. Dan gaat u de uitslag bepalen. Akkoord?” Nee, niet akkoord. Weer worden een aantal redenen gegeven waarom dat niet gaat. Geen tijd genoeg... te veel werk... geen overzicht... te duur... enz... Doen we het anders zeg ik: alle extra kosten betaalt de grote liefhebber, maar dan moet u natuurlijk wel kampioen worden met zoveel duiven. De man gaat niet akkoord. Hij mostert nog wat na. Het is ook nooit goed.  Maar dan moet je ook niet zeuren. En al zou het voorstel wel doorgaan, dan weet ik nu al wie er toch weer de uitslag gaat bepalen.

De grote liefhebber is druk. Dag en (soms zelfs) nacht is hij in de weer om de duiven voor te bereiden voor de vluchten. Hij bekijkt de trainingen,  leert ze op, voert ze, neemt waar, maakt schoon, motiveert, analyseert….  Vaak werken deze mensen er ook nog bij.  Ik ken een ondernemer die van ´s morgens 5 uur werkt tot ´s avonds 7 uur of later. Hij komt met rood aangelopen hoofd op de club.      “Ik moet nog even een klusje doen mannen. Er is even paniek in de tent, het spijt me, ik ben over een half uurtje terug”. Een half uur later: de ondernemer komt bezweet het clubgebouw binnen vallen. Wat een dag. Pffffffffffff.  Is er koffie? “ Nee, die zou jij toch zetten was het antwoord van een van de liefhebbers die al een uur op zijn krent had gezeten, net als de rest van de dag. “Dat hadden we toch zo op de vergadering  afgesproken”, bitste hij.  Het was nog niet tot hem doorgedrongen, dat hij ook wel even koffie had kunnen zetten om de drukke zakenman te ontlasten. En welke duiven zagen er het best verzorgd uit bij het inkorven? En welke  duiven wonnen met afstand de vlucht? Juist. Ook daar werd nog even de puntjes op de i gezet en de nodige aandacht aan besteed. Druk, druk, druk…maar toch weer de 1e prijs.

Déze kleine liefhebber had veel meer tijd, want hij had veel minder duiven te verzorgen. Hij kon er gemakkelijk even tussenuit om ze op te leren. Dat heeft hij allemaal niet gedaan. Kennelijk liever lui dan moe. Het is zo gemakkelijk om met de vinger te wijzen. Maar de meeste grote liefhebbers zijn niet lui. Zij werken zich een slag in de rondte  om uit te kunnen blinken. Altijd op zoek naar de beste duiven en de beste methodes. 

Ook veel kleine liefhebbers doen er alles aan om de duiven goed te verzorgen. Deze liefhebbers zie je dan ook terug in de top van de uitslag. Tussen de grote jongens. Want dat kan gewoon. Het kan een uitdaging zijn om er nog meer aan te doen.  Die laten zich niet kisten en gaan  er gewoon  voor.  Grote liefhebbers maken de sport niet kapot, maar de mannen die alleen maar commentaar hebben er geen kant op willen. Natuurlijk kan ik me ook de frustratie wel voorstellen. Als twee liefhebbers de uitslag gaan bepalen. Samen 80% van alle duiven inkorven op de vereniging. En dan maar pronken met die uitslag. Maar dan vlieg je toch tegen jezelf? Dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Balans.

De grote liefhebber dient oog te hebben voor de vele kleine. Hij moet  snappen, dat anderen hun sport anders beleven. Niet iedereen heeft ook dezelfde mogelijkheden. Wat meer begrip en respect kan veel doen. De kleine liefhebber moeten zich wel realiseren,  dat het veel moeilijker is om een hoog prijspercentage te halen als je  veel duiven te verzorgen hebt. Doe het maar eens na! We moeten elkaar niet de maat nemen. Er zijn nu eenmaal mensen die graag met veel duiven spelen. Dat moeten we respecteren en niet verbieden.   Samen kun je dingen afspreken. Bijvoorbeeld, hoeveel duiven per liefhebber prijs kunnen maken in klein verband. Dan kan iedereen weer een prijsje pakken en op de uitslag komen. Praat erover, niet over elkaar, maar MET elkaar. Zodat net weer leuk wordt en uitdagend . Zodat het voor zo goed als iedereen weer een plezier wordt om naar de club te gaan. Kom op mannen, maak er samen wat van samen.

Willem Mulder.