Als we op de puinhopen van de huidige duivensport gaan staan om te zien wat er nog bruikbaar is, dan heb je wel enig optimisme nodig, want de laatste actie van de KBDB, heeft ons allen geen goed gedaan. Al helemaal niet als je nu hoort dat cocaïne eigenlijk zoiets als een minder zwaar middel als cafeïne schijnt te moeten zijn.
In mijn eerste reactie op het gewraakte persbericht, heb ik nogal in felle bewoordingen: ‘hoe dom kun je zijn..?’ Al gewaarschuwd voor een te vroege actie. Maar overeind blijft ook mijn enigszins positieve reactie op dit onheilsbericht, want ze hadden het ook ons voor goed en altijd kunnen verpesten, door het uiteindelijk in de doofpot te stoppen.

Mijn vriend en begenadigd communicatieadviseur, die heeft me zelf al eerder gewezen op het belang van een goed getimede manier van je woordje doen naar buiten. Dat dit talent niet iedere organisatie gegeven is dat lijdt nu eenmaal geen twijfel meer. Niet alleen wij in Nederland hebben daar het talent niet voor, maar de Russen en Belgen kunnen dit naar mijn idee ook niet. Wij Nederlanders schijnen te mondig en direct te zijn met het uitbrengen van een mening. Terwijl een land als de Russen nogal eens denken, wij zijn het grootste land van de wereld, dus wij zijn de baas. Helaas pindakaas, want de grootte van een land en organisatie doet er eigenlijk maar weinig toe.

Wat kunnen we leren van elkaars fouten.

Ja, wie ben ik om daar iets van te zeggen. Het is mijn professie en vakgebied niet. Maar in het land der blinden is een oog koning. Dus waarom niet een poging wagen. Want je kop in het zand steken lijkt me ook niet de juiste oplossing.

A. Kritiek geven op een ander persoon of organisatie is niet een zaak van effen een fraai aantal zinnen achtereen produceren. Want wat is je bron waar uit je dit doet. De KBDB sprak namens een bron uit Zuid-Afrika. Maar zo’n bron is onvoldoende. Want wie zijn die mensen, wat is hun expertise en wat is hun belang. Dit zijn zo maar drie punten waar je naar moet kijken wil je iets van een mening kunnen geven. En om dat ik die drie niet of nauwelijks kan kennen, houd ik het maar op een middenbenadering en die is: het zou is zo kunnen zijn dat ze daar een vergissing hebben gemaakt in de vertaling. Het is immers niet de plicht van een KBDB- voorzitter om zijn Engels tot op de puntkomma toe te beheersen. Dus heb je een juiste vertaling eerst nodig. Wil je later een ander de eer geven om de pers goed en zorgvuldig in te lichten. Kortom, niet alle blaam rust op de schouders van de Belgen. Wie dan uiteindelijk wel de schuld hiervan in zijn schoenen heeft staan, dat kan ik van zo’n afstand natuurlijk ook niet beoordelen.

B. Minder voor de handliggend is het vinden van een van de belangrijkste motieven, van waarom een groep melkers het nodig denkt te vinden om de kluit te belazeren.
Ook hier hebben we maar weinig getuigen-deskundigen om ons hiervan op de hoogte te stellen. We hebben niet zoiets als een team aan criminologen of sportpsychologen, die enig recht van spreken hebben.
Dus hebben we niet meer dan ons eigen boerenverstand om dit probleem enigszins in kaart te brengen.
Mijn eigen ervaring met mensen in werksituaties en de factor eer en geweten is dat er slechts een hele kleine groep bestand is tegen de verleiding om niet uit de snoeppotten te pakken. Mensen zijn soms zulke ongelikte beren, dat ze niet met hun poten uit de honingraat kunnen blijven, zonder zich te beseffen dat deze honing bestemd is voor het bijenvolk. Met andere woorden ik heb wel recht van spreken als het aankomt op: werk en een eerlijke inkomensverdeling. Kortom, geld zal een van de meest aansprekende motieven zijn om te frauderen.
Iets minder ervaring als professional heb ik met het najagen van succes. Ik bedoel hiermee, dat ik me nooit zo aangesproken heb gevoeld om mijn collega’s het leven zuur te maken. Ik heb nooit de hele koek voor mij alleen willen hebben; leven en laten leven is mijn motto. Dat betekent nog niet dat je niet tot op het scherpst van de snede mag knokken voor je eigen onderneming of duivensportbeleving en succes. Maar een beetje meer respect voor de ander met iets minder: tijd, geld of inzicht en talent, kan geen kwaad.
Verder zou ik nog wel vele pagina’s over kunnen volschrijven, maar ik denk dat hier maar verrekte weinig voordeel is uit te halen voor een sport in verval, als de onzen.

C. Wens jezelf als duivensport het beste toe…
Mijn afsluitende onderwerp is dat we ons allen best is met iets meer TROTS en eergevoel kunnen toewensen om als een ware dierenliefhebber in de wereld te gaan staan.

Ik ben geen voorstander van een politieke dierenpartij. Maar als wij duivenmelkers en liefhebbers niet bij machte zijn om onze eigen zaakjes in den minne te schikken. Dan roep je wel een tegenpartij in het leven, dus laten we niet tekeer gaan tegen een Marianne Thiemer, maar de hand allereerst in eigen boezem steken. Laten we geen protocollen in het leven roepen, maar gewoon is ons boerenverstand inzetten om alle uitwassen die we bijna dagelijks op o.a. de eigen hokken tegenkomen uit de weg te ruimen. Ik was hier niet van plan om de schuldige producten aan te wijzen, maar wanneer ik merk dat mijn geweten als duivenmelker niet ophoudt met opspelen, dan zit er niets anders op dan binnenkort een vlammend betoog te houden, waarom we is moeten STOPPEN met het behandelen met bv veel te sterke zuren e.d. van onze gevleugelde vrienden.

Tot zover.
Rob van Hove, Nieuw scheemda.